Σάββατο 13 Απριλίου 2013

Ο ΔΟΛΟΣ ΤΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΗ ΣΤΟ Ν. 3869/2010


 Σήμερα ήδη υπάρχει πληθώρα δικαστικών αποφάσεων σχετικά με το Ν. 3869/2010. Ορισμένα λοιπόν βασικά ζητήματα που ανέκυψαν κατά την εφαρμογή του στην πράξη, άρχισαν να ξεκαθαρίζουν νομολογιακώς .
 Το ζήτημα του δόλου του οφειλέτη έχει απασχολήσει τη νομολογία από την αρχή της εφαρμογής του Ν. 3869/2010 καθώς στο άρθρο 1 ορίζεται "1. Φυσικά πρόσωπα που δεν έχουν πτωχευτική ικανότητα και έχουν περιέλθει, χωρίς δόλο, σε μόνιμη αδυναμία πληρωμής ληξιπρόθεσμων χρηματικών οφειλών τους (εφεξής οφειλέτες) δικαιούνται να υποβάλουν στο αρμόδιο δικαστήριο την αίτηση που προβλέπεται στην παράγραφο 1 του άρθρου 4 για τη ρύθμιση των οφειλών τους και απαλλαγή. Την ύπαρξη δόλου αποδεικνύει ο πιστωτής."
  Αρχικώς λοιπόν η νομολογία ανέπτυξε την άποψη ότι η υπερχρέωση του οφειλέτη είναι αποτέλεσμα συνυπαιτιότητας των τραπεζών καθώς αυτές , έχουν τη δυνατότητα να ελέγξουν την οικονομική, περιουσιακή και δανειακή (αν έχει δηλαδή άλλα δάνεια, εξασφαλισμένα ή όχι)   κατάσταση του οφειλέτη . Παρ’ όλα αυτά όμως  χορηγούσαν δάνεια ενώ τα δηλούμενα εισοδήματα και η εν γένει οικονομική και περιουσιακή κατάσταση του οφειλέτη δεν το δικαιολογούσε. Συνεπώς γινόταν δεκτές οι αιτήσεις απορριπτομένης της σχετικής ενστάσεως των πιστωτών.
    Ήδη όμως σήμερα έχει αναπτυχθεί και η αντίθετη άποψη που παρουσιάζεται σε πληθώρα δικαστικών αποφάσεων, οτι δηλαδή εφ`όσον κατά το χρόνο της αναλήψεως της οφειλής και με βάση τις υφιστάμενες ή ευλόγως αναμενόμενες μελλοντικές οικονομικές τους δυνατότητες ο οφειλέτης γνωρίζει και αποδέχεται ότι η συγκεκριμένη οφειλή είναι τέτοιας βαρύτητας, ώστε σε περίπτωση αδυναμίας εκπληρώσεως της επίκειται η παύση πληρωμών  μέρους του, δύναται να υποστηριχθεί, ότι το στοιχείο του δόλου συντρέχει ήδη κατά το χρονικό σημείο αναλήψεως της οφειλής. Αυτό στην πράξη δύναται να συμβεί, όταν ο οφειλέτης αναλαμβάνοντας το χρέος ήδη από την αρχή-γνωρίζει ότι δεν μπορεί και -δεν επιθυμεί να το εξυπηρετήσει (Κρητικός, Ρύθμιση των οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων. Έκδοση δεύτερη 2012, σελ.55,56,57 με παραπομπές στη νομολογία ΔΕΕ 11/2011 σελ.1118). Συνέπεια της ανωτέρω παραδοχής είναι η απόρριψη της αίτησης των οφειλετών.
    Θέλει λοιπόν ιδιαίτερη προσοχή ο τρόπος με τον οποίο θα δομηθεί η αίτηση του οφειλέτη έτσι ώστε να αποφευχθούν τέτοιου είδους απορρίψεις.


ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΕΙΣΠΡΑΚΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ

    

     Με ανακοίνωση του Γενικού Γραμματέα Καταναλωτή , την 5-2-2012, επισημάνθηκαν εν συντομία οι σημαντικότερες αλλαγές που πραγματοποιήθηκαν στο καθεστώς λειτουργίας των εταιρειών ενημέρωσης οφειλετών , γνωστών ως εισπρακτικών εταιρειών. Αυτές είναι, σύμφωνα με την ανακοίνωση :

1) Οι εταιρείες μπορούν να αρχίσουν τις τηλεφωνικές επικοινωνίες για την ενημέρωση του οφειλέτη για ληξιπρόθεσμη απαίτηση μετά την πάροδο δέκα ημερών από την ημέρα που αυτή κατέστη ληξιπρόθεσμη.
2) Προσδιορίζεται ένα συγκεκριμένο ωράριο για την επικοινωνία με τον οφειλέτη (9.00 έως 20.00) που περιορίζεται στις εργάσιμες μόνο ημέρες.
3) Η επικοινωνία καταγράφεται και τηρείται για ένα έτος προκειμένου να ελέγχεται η παραβίαση του νόμου σε περίπτωση καταγγελίας. Το περιεχόμενο της καταγραφής δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε βάρος του οφειλέτη. Ο οφειλέτης ενημερώνεται για την καταγραφή και το σκοπό της.
4) Οι εταιρείες παροχής τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών οφείλουν να χορηγούν χωρίς επιβάρυνση στον οφειλέτη ή, μετά από καταγγελία του οφειλέτη, στη Γενική Γραμματεία Καταναλωτή, εντός δέκα ημερών από την ημερομηνία υποβολής της αίτησης, κατάσταση με τα συναφή δεδομένα κίνησης των τηλεφωνικών συνδέσεων καθώς και τα αναγνωριστικά στοιχεία του κατόχου της τηλεφωνικής παροχής από την οποία πραγματοποιήθηκε η επικοινωνία με τον οφειλέτη προκειμένου να ελεγχθεί καταγγελία για παραβίαση του νόμου.
5) Οι εταιρείες ενημέρωσης είναι υποχρεωμένες να τηρούν ηλεκτρικό αρχείο τηλεφωνικών επικοινωνιών ενημέρωσης στις οποίες προβαίνουν προς τον οφειλέτη και να χορηγούν τα στοιχεία αυτά στον οφειλέτη ή στη Γενική Γραμματεία Καταναλωτή, όταν τους ζητηθεί.
6) Οι διατάξεις για την προστασία των οφειλετών εφαρμόζονται όχι μόνο στις εταιρείες ενημέρωσης αλλά και στους ίδιους τους δανειστές (π.χ. πιστωτικά ιδρύματα) όταν προβαίνουν σε επαναλαμβανόμενη ενημέρωση.
7) Πέραν της εταιρείας ενημέρωσης που έχει εγγραφεί στο σχετικό μητρώο της Γενικής Γραμματείας Καταναλωτή, απαγορεύεται σε οποιοδήποτε άλλο φυσικό ή νομικό πρόσωπο να προβαίνει σε ενημέρωση οφειλετών.
8) Εξασφαλίζεται η δυνατότητα επιβολής κυρώσεων, μεταξύ άλλων και από την Αρχή Προστασίας ∆εδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, σε όλους όσοι παραβιάζουν τις διατάξεις του νόμου, και όχι μόνο στις εταιρείες ενημέρωσης.
     Επισημαίνεται ότι προς τις υποχρεώσεις 3, 4 και 5 οι εταιρείες ενημέρωσης οφειλετών θα πρέπει να έχουν συμμορφωθεί στην τήρησή τους μέσα σε δύο μήνες από τη δημοσίευση του νόμου (δηλαδή μέχρι 2.4.2012).
Πλέον οι καταγγελίες των οφειλετών για συνεχείς την ίδια ημέρα ή σε συνεχόμενες ημέρες τηλεφωνικές οχλήσεις ή για οχλήσεις με παραπλανητικό ή απειλητικό ή οποιοδήποτε άλλο αθέμιτο περιεχόμενο ή οχλήσεις που συνεχίζονται και όταν λ.χ. ο οφειλέτης έχει προσφύγει στη δικαιοσύνη για ρύθμιση των οφειλών του, θα μπορούν να ελέγχονται κατά εφικτό και αποτελεσματικό τρόπο, να επιβάλλονται στους παραβάτες οι προβλεπόμενες κυρώσεις και να διασφαλίζεται η τήρηση της νομοθεσίας. Ο πολίτης μπορεί πλέον να έχει ουσιαστική προστασία από οποιονδήποτε κι αν προέρχεται η αθέμιτη και παραπλανητική πρακτική, είτε δηλαδή πρόκειται για «εισπρακτική εταιρεία»,πιστωτικό φορέα ή οποιονδήποτε τρίτο.
     Η Γενική Γραμματεία Καταναλωτή, στην οποία οι καταναλωτές μπορούν να ζητούν ενημέρωση και να υποβάλλουν τις καταγγελίες τους (τηλ. γραμμή 1520),διαθέτει πλέον, με την συνεργασία του θιγόμενου πολίτη, τα αναγκαία μέσα ελέγχου και επιβολής για την προστασία της προσωπικής σφαίρας των καταναλωτών από αθέμιτες εισπρακτικές οχλήσεις».

Τετάρτη 10 Απριλίου 2013

Ν. 3869/2010 : Τροποποίηση απόφασης ρύθμισης οφειλών ως προς το ποσό των μηνιαίων καταβολών με προσωρινό καθορισμό μηδενικών καταβολών


  Παρατηρήσεις  Αθανασίου Γ. Κρητικού , δημοσιευμένες στο EφΑΔ 1/2013. 83 , επί της απόφασης 434/Φ.328/2012 του Ειρηνοδικείου Αθηνών, σχετικά με την τροποποίηση της ρύθμισης των οφειλών ως προς το ποσό των μηνιαίων καταβολών με προσωρινό καθορισμό μηδενικών καταβολών.
Εφόσον η αίτηση του οφειλέτη κριθεί νόμιμη και βάσιμη ακολούθως γίνεται η υπαγωγή του στη ρύθμιση του Ν 3869/2010. Ειδικότερα, ο οφειλέτης υποχρεώνεται να καταβάλει επί τετραετία κατά μήνα τις δόσεις που προσδιορίζει το δικαστήριο με βάσει τα κριτήρια της παρ. 2 άρθρου 8 Ν 3869/2010. Ένα από τα κριτήρια αυτά είναι και τα εισοδήματα του οφειλέτη. Η ρύθμιση αυτή γίνεται κατά τρόπο οριστικό. Ωστόσο σε περίπτωση μεταγενέστερης δηλαδή μετά την έκδοση της αποφάσεως μειώσεως αυτών παρέχεται από το νόμο η δυνατότητα στον οφειλέτη να επιδιώξει και επιτύχει τροποποίηση της αρχικής αποφάσεως κατά το μέρος αυτής που ορίζει μηνιαίες επί τετραετία καταβολές. Βάση μίας τέτοιας αιτήσεως αποτελεί η παρ. 4 άρθρο 8 Ν 3869/2010. Αξία προς την κατεύθυνση αυτή έχει ο προσδιορισμός δικασίμου σε σύντομη δικάσιμο ώστε ο οφειλέτης να εκμεταλλευθεί εγκαίρως την προσδοκώμενη μείωση τη στιγμή που δεν είναι κατά νόμο δυνατή η εν μέρει ή εν όλω αναστολή εκτελέσεως της αποφάσεως ενόψει της παρ. 6 άρθρο 8 Ν 3869/2010. Αυτό σημαίνει ότι ο οφειλέτης μέχρι τη συζήτηση της αιτήσεως τροποποιήσεως, αλλά και περαιτέρω μέχρι τη δημοσίευση της αποφάσεως που θα δέχεται τουλάχιστον εν μέρει την αίτηση τροποποιήσεως πρέπει να καταβάλει κανονικώς τα ποσά που έχει ορίσει η απόφαση. Ωστόσο η δυσχερής θέση του οφειλέτη στην εκπλήρωση των υποχρεώσεών του διευκολύνεται από το δεύτερο εδάφιο της παρ. 4 άρθρο 8 Ν 3869/2010 κατά το οποίο το δικαστήριο μπορεί να προσδώσει στην τροποποιητική απόφασή του, με την οποία μειώνονται οι μηνιαίες δόσεις, αναδρομική δύναμη, εφόσον κατά κανόνα διατυπώνεται σχετικό αίτημα από την πλευρά του οφειλέτη.
Στη δίκη που έχει ως αντικείμενο την τροποποίηση της αρχικής αποφάσεως προς το σκοπό μειώσεως των μηνιαίων δόσεων εφαρμογή έχει και η παρ. 5 άρθρο 8 Ν 3869/2010 με σκοπό να ορισθούν με την τροποποιητική απόφαση όχι απλώς μικρότερες αλλά και μηδενικές καταβολές. Οι μηδενικές αυτές καταβολές είτε θα καλύπτουν ολόκληρο το υπολειπόμενο μέχρι τη συμπλήρωση της τετραετίας διάστημα είτε θα καλύπτουν μικρότερο διάστημα και δη μέχρι τη νέα δικάσιμο που θα ορίσει το δικαστήριο μετά παρέλευση πενταμήνου για να γίνει επαναπροσδιορισμός των μηνιαίων καταβολών. Η τελική επιλογή ανήκει στο δικαστήριο το οποίο θα κρίνει με βάση την κρισιμότητα των προβαλλομένων και αποδεικνυομένων περιστάσεων. Σημειώνεται ότι για να έχει αναδρομική δύναμη η απόφαση που ορίζει μηδενικές καταβολές σε τροποποίηση προηγουμένως εκδοθείσης αποφάσεως πρέπει τούτο να ορίζεται σαφώς στην δικαστική απόφαση. Διαφορετικά οι μηδενικές καταβολές αρχίζουν αμέσως μετά τη δημοσίευση της σχετικής δικαστικής αποφάσεως.
Η δυνατότητα τροποποιήσεως της αποφάσεως με την οποία ορίζονται επί τετραετία κατά μήνα καταβολές προβλέπεται στην παρ. 4 άρθρο 8 Ν 3869/2010. Η τροποποίηση δηλαδή αναφέρεται στην περίπτωση της παρ. 2 άρθρο 8 Ν 3869/2010. Κατ’ αρχήν δεν εφαρμόζεται για το τμήμα της αποφάσεως με την οποία διατάχθηκε ρευστοποίηση ρευστοποιήσιμων περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 9 Ν 3869/2010 ούτε για το τμήμα της αποφάσεως με την οποία έγινε από το δικαστήριο εξαίρεση από την εκποίηση της κύριας κατοικίας του οφειλέτη και αυτός υποχρεώθηκε να καταβάλει μηνιαίες δόσεις με βάση την παρ. 2 άρθρο 9 Ν 3869/2010. Ωστόσο δεν μπορεί ν’ αποκλεισθεί δυνατότητα τροποποιήσεως της αποφάσεως και κατά τα άνω τμήματα με βάση τη γενική διάταξη του άρθρου 758 ΚΠολΔ εφόσον επήλθε μεταβολή πραγμάτων σε τέτοιο βαθμό που επηρεάζουν ουσιωδώς και τα τμήματα των άνω αποφάσεων, δηλαδή πρόκειται για μεταβολές πραγμάτων που αφορούν τη διαμόρφωση του περιεχομένου της υπό τροποποίηση δικαστικής αποφάσεως. Τέτοια μπορεί να αποτελέσει η επελθούσα μείωση της εμπορικής αξίας της κύριας κατοικίας, η οποία εξαιρέθηκε από την εκποίηση.
Η δημοσιευόμενη απόφαση είναι, καθόσον δύναμαι να γνωρίζω, από τις πρώτες, η οποία επιτυχώς εφήρμοσε τη διάταξη της παρ. 4 του άρθρου 8 Ν 3869/2010 εν συνδυασμώ προς την παρ. 5 του ίδιου άρθρου ορίζοντας μηδενικές καταβολές μετά τη δημοσίευσή της και νέα δικάσιμο μετά πεντάμηνο διάστημα για τυχόν επαναπροσδιορισμό των μηνιαίων καταβολών χωρίς να θίξει τα μέρη της προηγούμενης αποφάσεως με τα οποία κατ’ εφαρμογή των παρ. 1 και 2 του άρθρου 9 Ν 3869/2010 το μεν είχε διαταχθεί ρευστοποίηση δύο (2) ακινήτων του οφειλέτη το δε είχε διαταχθεί η εξαίρεση από την εκποίηση της πρώτης κατοικίας με υποχρέωση του οφειλέτη να καταβάλει σε μηνιαίες δόσεις το ποσό των 63.750 ευρώ που αποτελούσε το 85% της εμπορικής αξίας της πρώτης κατοικίας.
Αθανάσιος Γ. Κρητικός,
Αντιπρόεδρος ΑΠ, ε.τ. 

Πηγή : nbonline.gr

Και οι δικηγόροι στο Ν 3869/2010 για τα υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα ως «μη έμποροι»

       Σε ερώτηση του Βουλευτή κ. Νικολόπουλου, ο Υφυπουργός Ανάπτυξης κ. Σκορδάς, διευκρινίζει, ότι γιατροί, μηχανικοί, δικηγόροι, συμβολαιογράφοι κλπ, ομοίως, οδηγοί αυτοκινήτων, ηλεκτρολόγοι, μηχανικοί, υδραυλικοί, ηλεκτρονικοί, προγραμματιστές, που αποκλειστικώς ή κατά κύριο λόγο προσφέρουν την προσωπική τους εργασία, δεν χαρακτηρίζονται έμποροι. Και, άρα, υπάγονται στις διατάξεις του Ν.3869/2010.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ, ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ
ΥΠΟΔΟΜΩΝ/ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ & ΔΙΚΤΥΩΝ
Γ. Γ. ΕΜΠΟΡΙΟΥ – Γ.Γ. ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ
Ταχ. Δ/νση : Πλ. Κάνιγγος
Ταχ. Κώδικας : 101 81 Αθήνα, 01/02/2013
ΤΗΛ. : 213 15 14 305 Αριθ. Πρωτ.: Β13-5
E-mail: gemporiou@gge.gr
FAX : 210 3837843

ΘΕΜΑ: Απάντηση στην Ερώτηση του Βουλευτή κου Ν. Νικολόπουλου.
Σχετ.: Ερώτηση 5685/10-01-2013.
    
      Απαντώντας στην παραπάνω Ερώτηση, που κατέθεσε στη Βουλή των Ελλήνων ο Βουλευτής κος Ν. Νικολόπουλος, με θέμα: «Ευνοϊκές ρυθμίσεις περιμένουν οι ελεύθεροι επαγγελματίες» και κατά το μέρος που τα διαλαμβανόμενα σε αυτή εμπίπτουν στις αρμοδιότητες της Γ.Γ. Εμπορίου – Γ.Γ. Καταναλωτή, σας γνωστοποιούμε τα ακόλουθα:
    Ο υφιστάμενος νόμος 3869/2010 «Για τη ρύθμιση οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων», τροπολογία του οποίου βρίσκεται σε στάδιο διαβουλεύσεων, απευθύνεται σε υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα, και προϋπόθεση ένταξης αυτών στον νόμο είναι να μην έχουν πτωχευτική ικανότητα.
      Το άρθρο 2 παρ 1 του πτωχευτικού κώδικα ορίζει ότι πτωχευτική ικανότητα έχουν οι έμποροι. Κατά το Β.Δ. 19-04/1-5/1835 άρθρο 1, ορίζεται ότι έμποροι είναι όσοι μετέρχονται πράξεις εμπορικές και κύριο επάγγελμα έχουν την εμπορία.
Επίσης κατά το Β.Δ. 2/14-05-1835, προβλέπεται ποιες είναι οι εμπορικές πράξεις βάσει των οποίων κάποιος αποκτά την εμπορική ιδιότητα.
   Συνεπώς, στα πλαίσια του ν. 3869/2010 υπάγονται και οι επαγγελματίες που ασκούν ελεύθερο επάγγελμα, όπως π.χ. γιατροί, μηχανικοί, δικηγόροι, συμβολαιογράφοι κλπ, ομοίως, οδηγοί αυτοκινήτων, ηλεκτρολόγοι, μηχανικοί, υδραυλικοί, ηλεκτρονικοί, προγραμματιστές, που αποκλειστικώς ή κατά κύριο λόγο προσφέρουν την προσωπική τους εργασία και δεν χαρακτηρίζονται έμποροι.
    Προσθέτως υπάγονται και όσοι ήταν έμποροι έπαψαν όμως την εμπορία ή την οικονομική τους δραστηριότητα χωρίς κατά την παύση αυτή να έχουν παύσει τις πληρωμές τους. (άρθρο 2 παρ. 3 πτωχευτικού κώδικα).
     Οι έμποροι έχουν τη δυνατότητα να προσφύγουν στη διαδικασία του πτωχευτικού κώδικα.
    Σημειώνεται περαιτέρω, ότι νομολογιακά¹ και ερμηνευτικά στο πεδίο εφαρμογής του νόμου ήδη υπάγονται και οι «μικροέμποροι» δηλαδή φυσικά πρόσωπα που ασκούν την εμπορική τους δραστηριότητα κατά βάση μέσα από την προσωπική τους εργασία, αποβλέποντας στον βιοπορισμό τους, και έχουν περιορισμένες οφειλές από εμπορικές πράξεις. Τα πρόσωπα αυτά δεν έχουν πτωχευτική ικανότητα και ως εκ τούτου δικαιούνται να υποβάλουν αίτηση για δικαστική ρύθμιση των χρεών.
    Με πράξη νομοθετικού περιεχομένου (ΦΕΚ 246/Α/18.12.2012) και συγκεκριμένα με την παράγραφο 1 άρθρου 5 προβλέπεται για την περίοδο έως την 31η Δεκεμβρίου 2013 η αναστολή των πλειστηριασμών οι οποίοι επισπεύδονται για την ικανοποίηση χρηματικών απαιτήσεων που δεν υπερβαίνουν το ποσόν των 200.000 ευρώ από πιστωτικά ιδρύματα, εταιρείες παροχής πιστώσεων και από τους εκδοχείς των απαιτήσεων αυτών.
Περαιτέρω με την παράγραφο 2 του άρθρο 5 της πράξης νομοθετικού περιεχομένου (ΦΕΚ 246/Α/18.12.2012), η φράση «μέχρι την 31-12-2012» της παρ. 1 του άρθρου 19 του ν. 3869/2010 αντικαθίσταται από τη φράση «μέχρι την 31-12-2013». Συνεπώς μέχρι την 31-12-2013, απαγορεύεται ο πλειστηριασμός ακινήτου της παραγράφου 2 του άρθρο 9 του ν. 3869/2010. Η διάταξη δε, αυτή εφαρμόζεται για κάθε φυσικό πρόσωπο ανεξαρτήτως αν στερείται πτωχευτικής ικανότητας.
    Αναφορικά με την υπερχρέωση των εμπόρων που έχουν πτωχευτική ικανότητα αυτοί υπάγονται στον πτωχευτικό κώδικα. Σχετικά με οποιαδήποτε τροποποίηση του πτωχευτικού κώδικα αρμόδιο είναι το Υπουργείο Δικαιοσύνης και το Υπουργείο Οικονομικών.
    ¹Βλ 16/2012 ΕιρΠατρών, 2/2011 ΕιρΠαμίσου όπου ορίζεται ότι η ενέργεια εμπορικών πράξεων κατά σύνηθες επάγγελμα εφόσον εμφανίζεται ως αμοιβή σωματικής καταπόνησης (υπαίθριοι μεταπωλητές, μικροπωλητές κλπ) δεν προσδίδει σε αυτόν την εμπορική ιδιότητα.
Ο ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΣΚΟΡΔΑΣ

Πηγή: nbonline.gr


Τρίτη 9 Απριλίου 2013

Νομολογία - Αφαίρεση επιμέλειας ανήλικων τέκνων από τη μητέρα τους λόγω κακής άσκησής της


Με την παρατιθέμενη απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ροδόπης (184/2013) ,  κρίθηκε απαραίτητη η αφαίρεση της επιμέλειας ανήλικων τέκνων από τη μητέρα λόγω κακής άσκησής της και η ανάθεσή της,   στην πραγματικά επιμελούσα αυτά , γιαγιά τους . Ειδικότερα :

ΑΠΟΦΑΣΗ 184/2013
(αριθμός έκθεσης κατάθεσης αίτησης ΕΜ-22/2013)
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΡΟΔΟΠΗΣ
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΚΟΥΣΙΑΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τον Δικαστή Νικόλαο Κασμερίδη , Πρωτοδίκη, ο οποίος ορίσθηκε από την Προϊσταμένη του Πρωτοδικείου , και από τη Γραμματέα Σουλτάνα Ντελή.
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριό του στις 13 Μαρτίου 2013, για να δικάσει τη με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ΕΜ -22/21-1-2013 αίτηση, με αντικείμενο την αφαίρεση και ανάθεση επιμέλειας ανήλικων τέκνων, μεταξύ :
ΤΗΣ ΑΙΤΟΥΣΑΣ : Σ. Γ. του Α., κατοίκου ………………, η οποία παραστάθηκε μετά της πληρεξουσίας δικηγόρου της Ιουλίας Μυλωνά, …………, η οποία κατέθεσε προτάσεις .
  ΤΗΣ ΚΑΘ’ ΗΣ Η ΑΙΤΗΣΗ : Γ.Α. του Ρ. , κατοίκου …., που δεν παραστάθηκε.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης , η πληρεξούσια δικηγόρος της αιτούσας ζήτησε να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του Δικαστηρίου τούτου και στις έγγραφες προτάσεις της.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από την υπ’ αρ. 7.535δ’/7-2-2013 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας του Πρωτοδικείου Ροδόπης Μ.Σ. , την οποία η αιτούσα νόμιμα προσκομίζει και επικαλείται, αποδεικνύεται ότι ακριβές επικυρωμένο αντίγραφο της υπό κρίση αίτησης , με πράξη ορισμού δικασίμου και κλήση προς συζήτηση για τη δικάσιμο, που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας, επιδόθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα στην καθ΄ης (αρθ. 741,122 παρ. 1, 123, 124 και 130 παρ. 1 ΚΠολΔ). Η τελευταία , ωστόσο, δεν εμφανίστηκε κατά την παραπάνω δικάσιμο , όταν η υπόθεση εκφωνήθηκε από τη σειρά του οικείου πινακίου , ούτε και εκπροσωπήθηκε νόμιμα από πληρεξούσιο δικηγόρο. Η διαδικασία , όμως, θα προχωρήσει σαν να ήταν και αυτή παρούσα (αρθ. 754 παρ. 2 ΚΠολΔ).
Από το συνδυασμό των διατάξεων των αρθ. 1510, 1511, 1512, 1514 και 1518 ΑΚ συνάγεται ότι η γονική μέριμνα του ανηλίκου τέκνου περιλαμβάνει την επιμέλεια του προσώπου του (η οποία εμπεριέχει την ανατροφή , την επίβλεψη, τη μόρφωση και την εκπαίδευση του τέκνου , καθώς και τον προσδιορισμό του τόπου διαμονής του ) , επιπλέον δε τη διοίκηση της περιουσίας του και την εκπροσώπηση του τέκνου σε κάθε υπόθεση ή δικαιοπραξία ή δίκη , που αφορά το πρόσωπο ή την περιουσία του . Ασκείται, επίσης, αυτή από αμφότερους τους γονείς από κοινού . Σε περίπτωση , όμως,  που ένας εξ αυτών  αποβιώσει ή κηρυχθεί σε αφάνεια ή κηρυχθεί έκπτωτος της άσκησής της ή δεν είναι σε θέση να την ασκήσει , για λόγους πραγματικούς (αποκλεισμός, φυλάκιση, αιχμαλωσία, μακρόχρονη απουσία στο εξωτερικό) ή νομικούς (δικαστική συμπαράσταση , ανικανότητα για δικαιοπραξία) , τη γονική μέριμνα των ανήλικων τέκνων του ασκεί μόνος ο άλλος γονέας . περαιτέρω, κατά τη διάταξη του αρθ. 1532 ΑΚ «αν ο πατέρας ή η μητέρα παραβαίνουν τα καθήκοντα ,που τους επιβάλλει το λειτούργημά τους για την επιμέλεια του προσώπου του τέκνου ή τη διοίκηση της περιουσίας του ή αν ασκούν το λειτούργημα καταχρηστικά ή δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν σ’ αυτό, το Δικαστήριο , εφόσον το ζητήσουν ο άλλος γονέας ή οι πλησιέστεροι συγγενείς του τέκνου ή ο
2ο φύλλο της υπ’ αρ. 184/2013 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου
Ροδόπης (διαδικασία εκούσιας δικαιοδοσίας )
Εισαγγελέας, μπορεί να διατάξει οποιοδήποτε πρόσφορο μέτρο. Το Δικαστήριο μπορεί ιδίως να αφαιρέσει από τον ένα γονέα την άσκηση της γονικής μέριμνας ολικά ή μερικά και να την αναθέσει αποκλειστικά στον άλλο ή αν συντρέχουν και στο πρόσωπο αυτού οι προϋποθέσεις της προηγούμενης παραγράφου να αναθέσει την επιμέλεια τέκνου ολικά ή μερικά σε τρίτο ή να διορίσει επίτροπο.» Σύμφωνα με την ανωτέρω διάταξη , οι περιπτώσεις κακής άσκησης της γονικής μέριμνας ή της επιμέλειας του ανηλίκου, που ενδιαφέρει τη δημόσια τάξη και το κοινωνικό συμφέρον γενικότερα, είναι : α) η παράβαση των καθηκόντων των γονέων , β) η καταχρηστική άσκηση του λειτουργήματός τους , γ) η αδυναμία τους να ανταποκριθούν σ’ αυτό. Ωστόσο, απόλυτος εννοιολογικός διαχωρισμός των άνω περιπτώσεων κακής άσκησης της γονικής μέριμνας είναι , ως επί το πλείστον, ανέφικτος, αφού οι πιο πάνω περιπτώσεις αλληλοεπικαλύπτονται. ‘Έτσι, η κατάχρηση του γονικού λειτουργήματος αποτελεί ταυτόχρονα και παράβαση των καθηκόντων του γονέα , που επιβάλλονται από αυτό ( γονικό λειτούργημα). Παράβαση των καθηκόντων των γονέων συνιστά η πλημμελής εκπλήρωση των τελευταίων με μέτρο κρίσης το οικονομικό, κοινωνικό και πνευματικό επίπεδο των γονέων. Καταχρηστική άσκηση του λειτουργήματος των γονέων συνιστά η άσκηση της επιμέλειας του προσώπου του τέκνου κατά τρόπο αντίθετο ή μη εναρμονιζόμενο στο σκοπό του , με αποτέλεσμα να διακυβεύονται τα προσωπικά συμφέροντα του τέκνου. Η καταχρηστική άσκηση του λειτουργήματος της γονικής μέριμνας είναι δυνατόν, εξάλλου , να εκδηλωθεί με θετική ενέργεια , δηλαδή με πράξη ή παράλειψη άσκησης των καθηκόντων τους. Σε κάθε περίπτωση , πάντως, η κρίση για το αν συντρέχει κατάχρηση του δικαιώματος της γονικής μέριμνας θα πρέπει να στηριχθεί όχι σε μεμονωμένες πράξεις του υποχρέου - δικαιούχου , αλλά σε μια εκτίμηση της συνολικής συμπεριφοράς του έναντι του τέκνου, εκτός εάν μια μεμονωμένη πράξη ή παράλειψη είναι τόσο βαριά, ώστε να αρκεί για να στηρίζει γενική (αρνητική) κρίση . Ειδικότερα, καταχρηστικά, κατά τα ανωτέρω, ασκείται η επιμέλεια τέκνου, αν ο έχω την επιμέλεια γονέας αυτού παραβαίνει τα σχετικά με την επιμέλεια καθήκοντά του , με κίνδυνο να επιφέρει ως συνέπεια  βλάβη στην ψυχική ή σωματική ανάπτυξη του τέκνου (ΑΠ 537/2012 ΧρΙΔ 2012.661). Στην προκειμένη περίπτωση, με την κρινόμενη αίτηση , η αιτούσα, επικαλούμενη ότι ασκεί εν τοις πράγμασι την επιμέλεια και φροντίδα των δύο ανηλίκων εγγονών της , ΑΓ και ΝΓ, διότι ο μεν πατέρας τους έχει αποβιώσει, η δε καθ’ ης , μητέρα τους, αδιαφορεί πλήρως γι’ αυτούς , ζητεί να αφαιρεθεί από την τελευταία η επιμέλεια των ανωτέρω τέκνων, προκειμένου να ανατεθεί στην ίδια (την αιτούσα) , καθώς τούτο επιβάλει το συμφέρον των παραπάνω τέκνων . με το εν λόγω περιεχόμενο και αίτημα , η ως άνω αίτηση παραδεκτά και αρμοδίως , καθ’ ύλην και κατά τόπον , εισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου , κατά την προκειμένη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας (αρθ. 739 επ. , 740 παρ. 1 και 121 ΕισΝΑΚ, όπως το δεύτερο από αυτά ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο κατάθεσης της υπό κρίση αίτησης πριν την αντικατάστασή του από τα αρθ. 17 παρ. 1 του ν. 4055/2012 και 9 παρ. 1 του ν. 4138/2013) και είναι νόμιμη, ερειδομένη στις διατάξεις των αρθ. 1510, 1511, 1518, 1532, 1533 και 1538 ΑΚ. Πρέπει, επομένως , να ερευνηθεί περαιτέρω, για να κριθεί  αν είναι βάσιμη και από ουσιαστική άποψη , δεδομένου ότι τηρήθηκε η προδικασία , που προβλέπεται από τα αρθ. 748 παρ. 1, 2 και 4 και 796 παρ. 3 ΚΠολΔ για το παραδεκτό της συζήτησής της, αφού αντίγραφο αυτής έχει επιδοθεί νόμιμα και εμπρόθεσμα τόσο στον αρμόδιο Εισαγγελέα Πρωτοδικών Ροδόπης, όσο και στη Διεύθυνση Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικής Μέριμνας Περιφερειακής Ενότητας
3ο φύλλο της υπ’ αρ. 184/2013 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου
Ροδόπης (διαδικασία εκούσιας δικαιοδοσίας )
Ροδόπης (βλ. τις υπ’ αρ. 7.495δ’ – 7.796 δ’ /4-2-2013 εκθέσεις επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας του Πρωτοδικείου Ροδόπης ΜΣ ). Από την τελευταία αυτή υπηρεσία κατατέθηκε, εξάλλου,  εμπρόθεσμα στο Δικαστήριο, σύμφωνα με το αρθ. 1533 παρ. 3 ΑΚ και η σχετική από 27-2-2013 έκθεση κοινωνικής έρευνας της κοινωνικής λειτουργού ΑΝ, αναφορικά με το ήθος , τις βιοτικές συνθήκες, και γενικά, την καταλληλότητα της αιτούσας, η οποία ζητεί να ανατεθεί στην ίδια η επιμέλεια του προσώπου των ανωτέρω τέκνων.
Από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης του μάρτυρα, που εξετάσθηκε νόμιμα στο ακροατήριο , η οποία περιέχεται στα ταυτάριθμα με την παρούσα απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του Δικαστηρίου τούτου , από τα έγγραφα που η αιτούσα νόμιμα προσκομίζει και επικαλείται , καθώς και από την , κατ’ αρθ. 1511 παρ. 3 ΑΚ, προσωπική επικοινωνία του Δικαστηρίου με τα ως άνω ανήλικα , αμέσως μετά το τέλος της συζήτησης της υπόθεσης , αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά :
O υιός της αιτούσας ,  Φ. Γ. Γ. και η καθ’ης , Γ.Α. τέλεσαν στις 5-9-1996 νόμιμο γάμο , πρώτο και για τους δύο , μετά τον οποίο εγκαταστάθηκαν , μαζί με την αιτούσα και τον τότε εν ζωή ευρισκόμενο σύζυγό της , Φ., στην οικία της τελευταίας (αιτούσας) στο……. Κατά τη διάρκεια του εν λόγω  γάμου , εξάλλου, οι ίδιοι απέκτησαν δύο άρρενα, ανήλικα ακόμα, τεκνα , τον Α. , που γεννήθηκε στις 6-6-199 και τον Ν, που γεννήθηκε στις 2-4-2004. Ωστόσο, λίγο πριν τη γέννηση του δεύτερου αυτού τέκνου και , συγκεκριμένα, την 1-12-2003 ο προαναφερόμενος υιός της αιτούσας απεβίωσε. Ακόμα και μετά το θάνατό του, όμως, η καθ’ ης εξακολούθησε να διαμένει στο σπίτι της πεθεράς της. Ωστόσο, σταδιακά, άρχισε αυτή να απομακρύνεται ψυχικά και συναισθηματικά από τα δύο τέκνα της , αδιαφορώντας ολοένα και περισσότερο για την ανατροφή και υγιή ανάπτυξή τους . Τελικά δε, το έτος 2007 τα εγκατέλειψε. Από τότε ελάχιστες φορές τα επισκέφθηκε και επικοινώνησε τηλεφωνικά μαζί τους . Αντίθετα, όπως έχουν πληροφορηθεί οι συγγενείς της αιτούσας , αυτή προχώρησε στη σύναψη δεύτερου γάμου με έτερο άνδρα , με τον οποίο μάλιστα, και έχει αποκτήσει άλλα δύο τέκνα. Με τη νέα δε οικογένειά της βρίσκεται εγκατεστημένη στην …. Περαιτέρω, από τα ίδια ω άνω αποδεικτικά στοιχεία αποδείχθηκε πως, μετά την εγκατάλειψη από τη μητέρα τους , αμφότερα τα προαναφερόμενα τέκνα συνέχισαν να διαμένουν με την αιτούσα γιαγιά τους , η οποία ανέλαβε εξ ολοκλήρου το έργο της ανατροφής τους . Η ίδια επιδεικνύει έντονο και αμέριστο ενδιαφέρον για τη σωστή διαμόρφωση και ολοκλήρωση της προσωπικότητάς τους  ενώ , παράλληλα , ως γιαγιά τρέφει ιδιαίτερα αισθήματα αγάπης προς τα εν λόγω τέκνα , τα οποία φροντίζει με περισσή στοργή , αφοσίωση και τρυφερότητα., επιδεικνύοντας αμέριστο ενδιαφέρον για το πρόσωπό τους. Παρέχει δε σ’ αυτά ένα ασφαλές και αρμονικό περιβάλλον , προσφέροντάς τους τα απαραίτητα για την ψυχοσωματική και πνευματική τους ανάπτυξη, τόσο σε συναισθηματικό, όσο και σε οικονομικό, αλλά και υλικό επίπεδο. Η ίδια, άλλωστε, αν και διάγει το 63ο έτος της ηλικίας της , δεν αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα υγείας, διαθέτει ιδιόκτητη κατοικία στο χωριό …., είναι ασφαλισμένη στον ΟΓΑ , ενώ, έχει συστηματικά, έσοδα από τα χωράφια της , τα οποία εκμισθώνει σε τρίτους. Από τα ανωτέρω αποδεικνύεται ότι η καθ’ ης, η οποία, μετά το θάνατο του πρώτου συζύγου της , ασκεί μόνη της, σύμφωνα με το άρθρο 1510 παρ. 2 ΑΚ, τη γονική μέριμνα αμφοτέρων των ανηλίκων τέκνων της , Α. και Ν., παραβαίνει τα καθήκοντα που της επιβάλλει το λειτούργημά της ως μητέρα για την επιμέλεια του προσώπου των εν λόγω τέκνων , αδιαφορώντας για τις ανάγκες τους
4ο φύλλο της υπ’ αρ. 184/2013 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ροδόπης (διαδικασία εκούσιας δικαιοδοσίας )
και μη συνεισφέροντας οικονομικά στην ανατροφή τους. Η αδιαφορία της δε αυτή καταφανώς αποδεικνύεται και από το γεγονός της μη εμφάνισής της ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, προκειμένου να αποτραπεί η αφαίρεση της επιμέλειας των ανωτέρω τέκνων από την ίδια. Με βάση τα δεδομένα υτά και με γνώμονα το συμφέρον των παραπάνω τέκνων , το Δικαστήριο κρίνει πως το σύνολο της επιμέλειας του προσώπου τους θα πρέπει να αφαιρεθεί από την καθ’ ης μητέρα τους , διότι η συμπεριφορά , που η τελευταία επιδεικνύει, ελλοχεύει κινδύνους για την ομαλή ψυχοσωματική ανάπτυξη των παραπάνω τέκνων ενώ, παράλληλα, δημιουργεί συνεχώς προβλήματα στην εκπροσώπησή τους , ενώπιον των αρχών και εν γένει καθημερινότητά τους. Αντίθετα δε, πρέπει αυτή (επιμέλεια) να ανατεθεί  στην αιτούσα, γιαγιά των ανηλίκων, αφού η τελευταία παρέχει , ενόψει και του στενότατου συγγενικού δεσμού, που τη συνδέει μαζί τους, όλα τα εχέγγυα ότι θα ασκήσει με επάρκεια και συνέπεια το λειτούργημα, που της ανατίθεται, ενεργώντας πάντοτε προς το συμφέρον των δύο τέκνων . Κρίνεται δε κατάλληλη γι’ αυτό , διότι έχει το ήθος, το σθένος, τη διάθεση αλλά και το χρόνο να συνεχίσει να περιποιείται τα ανήλικα εγγόνια της . Την ανάθεση της επιμέλειας των τελευταίων στην αιτούσα προτείνει, εξάλλου, και η προαναφερόμενη κοινωνική λειτουργός, Α.Ν., στη σχετική από 27-2-2013 έκθεσή της . Αλλά και οι ίδιοι οι ανήλικοι , κατά την προσωπική επικοινωνία του Δικαστηρίου μαζί τους , εξέφρασαν την ικανοποίησή τους από την έως τώρα συμβίωσή τους με την αιτούσα, καθώς, όπως οι ίδιοι δήλωσαν, αφενός μεν αυτή τους έχει εξασφαλίσει ένα ήρεμο οικογενειακό περιβάλλον , που χαρακτηρίζεται από σταθερότητα και ασφάλεια , αφετέρου δε, τους προσφέρει στοργή και θαλπωρή, γεγονός, που, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, δύναται να αμβλύνει τις όποιες δυσμενείς ψυχολογικές επιπτώσεις συνεπάγεται για τους ίδιους η πρόωρη απώλεια του πατέρα τους και η μακρόχρονη αδιαφορία της μητέρας τους . Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω και ενόψει του πρόδηλου εννόμου συμφέροντος της αιτούσας , που τυγχάνει δεύτερου βαθμού εξ αίματος συγγενής των παραπάνω ανηλίκων , πρέπει η υπό κρίση αίτηση να γίνει δεκτή , ως βάσιμη και κατ’ ουσίαν , όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ ερήμην της καθ’ ης .
ΔΕΧΕΤΑΙ την αίτηση.
ΑΦΑΙΡΕΙ από την καθ’ ης η αίτηση , Γ.Α. του Ρ. , την άσκηση του συνόλου της επιμέλειας του προσώπου των ανηλίκων αρρένων τέκνων της : α) Α.Γ. του ΦΓ  και β) Ν.Γ. του ΦΓ.
ΑΝΑΘΕΤΕΙ την άσκηση του συνόλου της επιμέλειας των ανωτέρω τέκνων αποκλειστικά στην αιτούσα , εκ πατρικής γραμμής γιαγιά τους , Σ.Γ. του Α.
ΚΡΙΘΗΚΕ , αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στην Κομοτηνή, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του , χωρίς την παρουσία της αιτούσας και της πληρεξουσίας δικηγόρου της , στις 3 Απριλίου 2013. 

Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                                            Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ






ΕΔΑΔ: Επιδίκασε αποζημίωση σε σύζυγο αποθανούσας εγκύου



        Το ΕΔΑΔ αναγνώρισε ότι ο θάνατος εγκύου, ο οποίος προκλήθηκε από λανθασμένες ιατρικές εκτιμήσεις συνιστά παραβίαση του άρθρου 2 της ΕΣΔΑ, με το οποίο κατοχυρώνεται το δικαίωμα στη ζωή.
 Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με απόφασή [Link] του αναγνώρισε ότι ο θάνατος εγκύου στην Τουρκία, ο οποίος προκλήθηκε από λανθασμένες ιατρικές εκτιμήσεις συνιστά παραβίαση του άρθρου 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, με το οποίο κατοχυρώνεται το δικαίωμα στη ζωή.
Ειδικότερα, η υπόθεση έφτασε ενώπιον του ΕΔΑΔ μετά από προσφυγή του Mehmet Şentürk, συζύγου της γυναίκας, ο οποίος έχοντας εξαντλήσει τα εσωτερικά ένδικα μέσα προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ζητώντας να του επιδικαστεί αποζημίωση για ψυχική οδύνη.
Πιο αναλυτικά, σύμφωνα με τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης, το 2000, η γυναίκα, ενώ βρισκόταν στον όγδοο μήνα της εγκυμοσύνης της, αισθάνθηκε έντονους πόνους και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Karşıyaka State Hospital, όπου εξετάστηκε από μαία, η οποία έκρινε ότι δε συντρέχει λόγος να ειδοποιηθεί ο εφημερεύων γυναικολόγος. Στη συνέχεια, το ζευγάρι επισκέφθηκε το νοσοκομείο İzmir State Hospital όπου εξετάστηκε εκ νέου από τη μαία χωρίς να κληθεί ο γιατρός. Όμως, με δεδομένο ότι οι πόνοι συνέχιζαν, η γυναίκα μεταφέρθηκε από το σύζυγό της στο νοσοκομείο Atatürk Training and Research Hospital, όπου της δόθηκε σχετική αγωγή. Οι πόνοι δεν υποχώρησαν και επισκέφθηκε την πανεπιστημιακή κλινική του Ege University Hospital. Στο τελευταίο νοσοκομείο, διαπιστώθηκε ότι το έμβρυο ήταν νεκρό και η γυναίκα έπρεπε να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση. Το ζευγάρι καθώς δεν ήταν σε θέση να ανταπεξέλθει οικονομικά στα έξοδα μιας τέτοιας επέμβασης, ζήτησε τη μεταφορά της γυναίκας σε άλλο νοσοκομείο, κατά τη μεταφορά της όμως τελικά απεβίωσε. Μετά το τραγικό συμβάν, το υπουργείο Υγείας διενήργησε έλεγχο για την απόδοση ευθυνών. Στην πρωτοβάθμια δίκη ενώπιον του ποινικού δικαστηρίου, οι υπαίτιοι καταδικάστηκαν αλλά ο σύζυγος δεν έκρινε αρκούντως ικανοποιητική την καταδικαστική απόφαση και την προσέβαλε. Το 2010, το Ανώτατο Δικαστήριο της Τουρκίας, το οποίο επιλήφθηκε της υποθέσεως έκρινε ότι τα αδικήματα έχουν παραγραφεί και ως εκ τούτου, δεν είναι δυνατή η επιδίκαση αποζημίωσης.
Ο σύζυγος προσέφυγε στο ΕΔΑΔ ζητώντας να αναγνωριστεί παραβίαση των άρθρων 2 (δικαίωμα στη ζωή), 3 (απαγόρευση βασανιστηρίων και απάνθρωπης μεταχείρισης), 6 (δικαίωμα σε δίκαιη δίκη) και 13 (αποτελεσματικά ένδικα μέσα) της ΕΣΔΑ.
Το ΕΔΑΔ εξετάζοντας τα στοιχεία που προσκομίστηκαν ενώπιον των τουρκικών δικαστηρίων καθώς και το πόρισμα της έρευνας των τουρκικών αρχών, διαπίστωσε ότι πράγματι συντρέχει ποινική ευθύνη του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού των ως άνω αναφερθέντων νοσοκομείων και η γυναίκα δεν έλαβε την αναγκαία ιατρική φροντίδα, παρά τη σοβαρότητα της κατάστασής της. Σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση, η μη παροχή της απαραίτητης θεραπείας συνιστά παραβίαση του άρθρου 2 της ΕΣΔΑ. Το Δικαστήριο έκρινε ότι εφόσον αποδείχθηκε παραβίαση τουλάχιστον ενός άρθρου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης, δε συντρέχει λόγος εξέτασης των υπολοίπων.
Συνεπώς, το Δικαστήριο καταδίκασε την τουρκική κυβέρνηση να καταβάλει ως αποζημίωση για ψυχική οδύνη στο σύζυγο της άτυχης γυναίκας 65.000 ευρώ και 4.000 (αφαιρούμενων 850 ευρώ που έχει ήδη λάβει) για τα δικαστικά έξοδα.

Πηγή : lawnet. gr