Δευτέρα 27 Μαΐου 2013

Νέο νομοσχέδιο για την επικαιροποίηση του Ν. 3869/2010 για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά προανείγγειλε το Υπουργείο Ανάπτυξης


 

Αλλαγές στη νομοθεσία περί δικαστικής ρύθμισης χρεών με επικαιροποίηση του ν.3869/2010 («νόμος Κατσέλη») αναμένονται στα πλαίσια της προώθησης του νέου νομοσχεδίου του υπουργείου Ανάπτυξης για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Οι νέες ρυθμίσεις θα κινούνται στην κατεύθυνση της αποτελεσματικότερης και ταχύτερης επίλυσης των διαφορών που προκύπτουν στα λεγόμενα «κόκκινα δάνεια» και της αποσυμφόρησης των δικαστηρίων από τις μακροχρονίως εκκρεμείς υποθέσεις.
Σύμφωνα με το νομοσχέδιο, το οποίο αναμένεται να κατατεθεί στη Βουλή μέχρι τα τέλη Ιουνίου, ενισχύεται ο θεσμός της διαμεσολάβησης με στόχο την ταχύτερη εξωδικαστική ρύθμιση των οφειλών των υπερχρεωμένων νοικοκυριών και συγκεκριμένα προβλέπεται σχετική δυνατότητα ακόμα και με συμφωνία της απόλυτης πλειοψηφίας των πιστωτών (50% + 1, σε αντίθεση με την πλήρη ομοφωνία 100% που απαιτούνταν μέχρι σήμερα) Ωστόσο, διαφωνία έχει ανακύψει ανάμεσα στα υπουργεία Ανάπτυξης και Δικαιοσύνης, όσον αφορά τον ως άνω θεσμό, σχετικά με την αμοιβή του ανεξάρτητου διαμεσολαβητή καθώς επίσης και με το ζήτημα παράστασης συνηγόρου για το δανειολήπτη.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την πρόταση του υπουργείου Δικαιοσύνης η αμοιβή του ανεξάρτητου διαμεσολαβητή για δάνεια έως 20.000 ευρώ θα προσδιορίζεται στα 200 ευρώ, ενώ για δάνεια πάνω από 20.000 ευρώ η αμοιβή θα είναι 200 ευρώ, στα οποία όμως θα προστίθεται και ένα 0,03% επί του κεφαλαίου. Παράλληλα συστήνεται υποχρεωτική παράσταση συνηγόρου για το δανειολήπτη λόγω της τεκμαιρόμενης ανίσχυρης θέσης του τελευταίου σε σύγκριση με τους δανειστές του (τράπεζες), κάτι που σύμφωνα με πληροφορίες δεν κρίνεται απαραίτητο απ’ την πλευρά του υπουργείου Ανάπτυξης, το οποίο επίσης θεωρεί την προτεινόμενη αμοιβή του διαμεσολαβητή αρκετά υψηλή.

Πηγή : lawnet.gr

Σάββατο 25 Μαΐου 2013

ΑΕΔ 25/2012 - Το θεσπιζόμενο ύψος 6% του επιτοκίου για τις οφειλές του Ελληνικού Δημοσίου δεν αντίκειται στα αρθρ. 4§§1,5, 17, 20§1 και 25§1 του Συντάγματος


Με την υπ’ αριθμ. 2812/2011 απόφαση της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου παραπέμφθηκε στο ΑΕΔ  αμφισβήτηση ως προς την ουσιαστική συνταγματικότητα της ρυθμίσεως του άρθρου 21 του Κώδικα των νόμων περί δικών του Δημοσίου (κ.δ. της 26.6/10.7.1944), η οποία ανέκυψε με την έκδοση αντίθετων αποφάσεων της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου (ΕΣ)  και του Αρείου Πάγου (ΑΠ).
Ειδικότερα, το ΕΣ με την 2812/2011 απόφαση της Ολομέλειάς του, έκρινε ότι η διάταξη του προμνημονευμένου άρθρου, σχετικά με το θεσπιζόμενο ύψος 6% του επιτοκίου για τις οφειλές του Δημοσίου, αντίκειται στα άρθρα 4§1, 20 §1 και 25§1 του Συντάγματος και ως εκ τούτου ισχύει και για τις οφειλές του Δημοσίου το εκάστοτε ισχύον , υψηλότερο του 6% , επιτόκιο υπερημερίας , όπως αυτό ορίζεται σύμφωνα με το άρθρο 293 ΑΚ και το άρθρο 15§5 του Ν. 876/1979, με πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου. Αντίθετα ο Άρειος Πάγος με τις υπ’ αριθμ. 1127/2010 και 1128/2010 αποφάσεις του , είχε κρίνει ότι η προαναφερόμενη διάταξη δεν προσκρούει στα ανωτέρω άρθρα.
Τελικώς το ΑΕΔ εξέδωσε την υπ’ αριθμ. 25/2012 απόφαση , με την οποία παγίωσε ουσιαστικά τη νομολογία του ως προς τη συνταγματικότητα των προνομίων του Δημοσίου , κρίνοντας ότι δεν αντίκειται αυτή στις ανωτέρω αναφερόμενες διατάξεις του Συντάγματος . Υπήρξε ωστόσο μειοψηφούσα γνώμη που έκρινε ότι η προλεχθείσα προνομιακή μεταχείριση του Δημοσίου , αντίκειται στα άρθρα 4§§1,5 και 17 του Συντάγματος .
Το ζήτημα αυτό έχει απασχολήσει κατά καιρούς έντονα τα δικαστήρια της χώρας και έχουν εκδοθεί πληθώρα αντιφατικών αποφάσεων , με σημαντικότερη την στάση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας που με την μέχρι πρότινος πάγια νομολογία του έκρινε αντισυνταγματική τη διάταξη του άρθρου 21 του Κώδικα των νόμων περί δικών του Δημοσίου. Παρόμοια ήταν και η στάση του ΕΔΔΑ, όπως για παράδειγμα στην υπόθεση Μεϊδάνης και Ζουμπουλίδης κατά Ελλάδος . Το ΣτΕ όμως ήδη με την πρόσφατη υπ’ αριθμ. 1620/2011 απόφασή του ήδη είχε στρέψει τη νομολογία του κρίνοντας ότι για τη διασφάλιση της δημοσιονομικής ισορροπίας του κράτους δεν προκαλείται παραβίαση της συνταγματικής αρχής της ισότητας αλλά και του άρθρου 1 του Πρώτου Προσθέτου πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ από την επίμαχη διαφοροποίηση .  Συνεπώς το ΑΕΔ με την υπ’ αριθμ 25/2012 απόφασή του επικύρωσε ουσιαστικά τη στάση των ελληνικών δικαστηρίων απέναντι στην προνομιακή μεταχείριση του δημοσίου , χρησιμοποιώντας ως αιτιολογία τη σημερινή διανύουσα δημοσιονομική κρίση. 

Παρασκευή 24 Μαΐου 2013

Η υποχρέωση καταβολής του 50% του οφειλόμενου κατά την πρωτόδικη απόφαση φόρου καθώς και παραβόλου 2% επί του αντικειμένου της διαφοράς δεν αντίκειται στο Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ (ΟλΣτΕ 1619/2012)


Σύμφωνα με την υπ’ αριθμ. 1619/2012 απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ , κρίθηκε ότι η ρύθμιση του άρθρου 93§3 ΚΔΔ , όπως αυτή προστέθηκε με το άρθρο 22 του Ν. 3900/2010, όπου σύμφωνα με την οποία,  στις χρηματικού αντικειμένου φορολογικές και τελωνειακές εν γένει διαφορές,  ο εκκαλών οφείλει να καταβάλλει το 50% του οφειλόμενου , σύμφωνα με την πρωτόδικη απόφαση, φόρου , δασμού ή τέλους , για την παραδεκτή άσκηση της έφεσης , δεν αντίκειται στα άρθρα 20 παρ. 1 του Συντάγματος  και 6§1 της ΕΣΔΑ διότι δίνεται η δυνατότητα, δυνάμει του άρθρου 209Α ΚΔΔ, αναστολής εκτέλεσης της πρωτόδικης απόφασης, αν το ένδικο μέσο της εφέσεως κρίνεται προδήλως βάσιμο και επιπλέον η επίμαχη ρύθμιση δεν παρίσταται ως μέτρο δυσανάλογο σε σχέση με τους επιδιωκόμενους από το νόμο σκοπούς δημοσίου συμφέροντος .
Επίσης, με την ανωτέρω απόφαση, κρίθηκε ότι  η ρύθμιση των παραγράφων 3 και 4 του άρθρου 277 ΚΔΔ, όπως και αυτό τροποποιήθηκε από τον Ν. 3900/2010 και ισχύει, για την υποχρέωση καταβολής από τον εκκαλούντα παραβόλου στις ανωτέρω διαφορές, ποσοστού 2% επί του αντικειμένου της διαφοράς , επί ποινή απαραδέκτου της εφέσεως , δεν μπορεί να θεωρηθεί ως αντικείμενη στο άρθρο 20§1 του Συντάγματος και στο 6§1 της ΕΣΔΑ , δηλαδή στο ατομικό δικαίωμα παροχής έννομης προστασίας, γιατί η σχετική ρύθμιση είναι πρόσφορη για την επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού της , ήτοι για την αποτροπή της άσκησης απερίσκεπτων και αστήρικτων εφέσεων. 

Πέμπτη 23 Μαΐου 2013

Χρόνος έναρξης έντοκης επιστροφής του αχρεώστητου φόρου (ΣτΕ 1207/2012, 1501/2012- 7μ- Β' τμ. με παραπομπή στην Ολομέλεια)

        Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 3 του Ν. 2120/1993 , το έντοκο της επιστροφής του φόρου αρχίζει μετά την πάροδο εξαμήνου , από  την πρώτη του μήνα του επομένου της κοινοποιήσεως στη φορολογική αρχή της απόφασης του αρμοδίου δικαστηρίου. Κατά την ομόφωνη γνώμη του τμήματος Β' του ΣτΕ , η κατά τη διάταξη αυτή έναρξη του εντόκου της επιστροφής του φόρου , κατά το μέρος που στερεί επί τόσο χρόνο την κάρπωση της περιουσίας ενός πολίτη , είναι ασύμβατη , τόσο με τα άρθρα 4§5 και 17 του Συντάγματος όσο και με το άρθρο 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ για την προστασία της ιδιοκτησίας . Στην περίπτωση  φόρου που έχει καταβληθεί αχρεωστήτως  και ύστερα από άσκηση προσφυγής, ακυρώνεται η οικεία καταλογιστική πράξη , κατά τη γνώμη της πλειοψηφίας του Τμήματος, λόγω έλλειψης σχετικής ρυθμίσεως σχετικά με το προαναφερθέν ζήτημα της μη συμβατότητας της διάταξης του άρθρου 3 Ν. 2120/1993 με τις υπερνομοθετικής ισχύος προαναφερθείσες διατάξεις , η ανόρθωση της βλάβης του πολίτη θα πρέπει να γίνει κατ' αρχήν με αγωγή αποζημίωσης του 105 ΕισΝΑΚ, την οποία μπορεί να σωρεύσει ο ενδιαφερόμενος με προσφυγή ενώπιον του διοικητικού δικαστηρίου. Η μειοψηφία έκρινε ότι οι τόκοι οφείλονται από την άσκηση της προσφυγής κατά της καταλογιστικής πράξης χωρίς να παρίσταται ανάγκη εφαρμογής της διάταξης του άρθρου 105 ΕισΝΑΚ. Για το λόγο αυτό το ζήτημα παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια του ΣτΕ. 

Τρίτη 21 Μαΐου 2013

Παραμονή δημοσίων υπαλλήλων στη θέση τους μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης , παρά τη λήψη του μέτρου της διαθεσιμότητας σε βάρος τους



     Σύμφωνα με την υπ.αριθμ. 494/2013 απόφασή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πατρών (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων) διετάχθη η παραμονή δύο δημοσίων υπαλλήλων στη θέση τους, μέχρι την οριστική εκδίκαση της υπόθεσής τους.
       Συγκεκριμένα οι δύο αιτούντες, εργαζόμενοι στην τοπική αυτοδιοίκηση με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, τέθηκαν σε διαθεσιμότητα σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 4093/2012 περί επειγόντων μέτρων εφαρμογής του μεσοπρόθεσμου σχεδίου δημοσιονομικής στρατηγικής.
         Σύμφωνα με την απόφαση οι επίμαχες ρυθμίσεις, βάσει των οποίων καταργήθηκαν οι θέσεις των δύο αιτούντων και αυτοί τέθηκαν σε διαθεσιμότητα με ανάλογη μείωση των αποδοχών τους, προσβάλει τον πυρήνα συνταγματικώς κατοχυρωμένων δικαιωμάτων του ατόμου και συγκεκριμένα το δικαίωμα του αρ.2 παρ.1 περί σεβασμού της ανθρώπινης αξίας, το δικαίωμα του αρ.4 παρ.5 περί ίσης συνεισφοράς στα δημόσια βάρη, καθώς και το δικαίωμα στην εργασία του αρ.22 παρ.1 του Συντάγματος.
       Παράλληλα το δικαστήριο διαπίστωσε παραβίαση των αρχών της αντικειμενικότητας, της μη διάκρισης και της αξιοκρατίας καθώς η μεταβολή της εργασιακής κατάστασης των αιτούντων κρίθηκε αδικαιολόγητη λόγω ανεπαρκούς αιτιολογίας και έλλειψης αξιολογικής διαδικασίας, ενώ επιπλέον κρίθηκε ότι – πέρα από την αναγκαιότητα και την προσφορότητα του μέτρου-η προσαρμογή των αποδοχών τους σύμφωνα με τα ισχύοντα περί διαθεσιμότητας (καταβολή του 75% του μισθού τους ο οποίος είχε ήδη υποστεί σημαντικές περικοπές) θέτει σε κίνδυνο την αξιοπρεπή τους διαβίωση.
      Για τους ως άνω λόγους το δικαστήριο διέταξε την προσωρινή παραμονή των υπαλλήλων στις θέσεις τους ως είχαν πριν το καθεστώς διαθεσιμότητας, μέχρι την έκδοση οριστικής αποφάσεως επί της κύριας αγωγής τους.



Πηγή : lawnet.gr

Παρασκευή 17 Μαΐου 2013

Δεκτή η ανακοπή κατά διαταγής πληρωμής λόγω προηγούμενης αίτησης για υπαγωγή στο Ν. 3869/2010 (απόφαση 213/2013 Ειρηνοδικείου Κομοτηνής)


   Με την παρατιθέμενη απόφαση, έγινε δεκτή η ανακοπή οφειλέτριας κατά διαταγής πληρωμής , λόγω προγενέστερης αιτήσεώς της για υπαγωγή στο Ν. 3869/2010 , με συνέπεια η καταγγελία της σύμβασης και η έκδοση διαταγής πληρωμής - ακόμη και χωρίς επιταγή προς πληρωμή- να κριθεί καταχρηστική και να ακυρωθεί η διαταγή πληρωμής . 


  Αριθμός 213/2013
           ΤΟ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
Τακτική Διαδικασία


      Συγκροτήθηκε από την Ειρηνοδίκη Κομοτηνής Σμαράγδα Μπραντζουκάκη, δυνάμει της υπ' αριθμ. 144/2012 πράξης της Διευθύνουσας το Πρωτοδικείο Ροδόπης με την παρουσία της Γραμματέως Λεμονιάς Καραολάνη.
         Συνεδρίασε, δημόσια στο ακροατήριο του, την 3η Δεκεμβρίου 2012, για να δικάσει μεταξύ:
ΤΗΣ ΑΝΑΚΟΠΤΟΥΣΑΣ: Ε. Π. ……… κατοίκου Κομοτηνής (οδός ……..), η οποία εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο της Ευσταθία Κακοσαίου.
ΤΗΣ ΚΑΘΉΣ Η ΑΝΑΚΟΠΗ: Ανώνυμης Τραπεζικής Εταιρείας με την επωνυμία «Τράπεζα……………… Α.Ε», που εδρεύει στην Αθήνα (οδός ……) και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο της X.Α.
Η ανακόπτουσα με την από 19.4.2012 ανακοπή της, που απευθύνεται στο Δικαστήριο αυτό (αρ. εκθέσεως καταθέσεως 108/20.4.2012) ζητά να γίνει δεκτή για όσους λόγους επικαλείται σε αυτήν
Για την συζήτηση της ανακοπής ορίσθηκε δικάσιμος η παραπάνω αναφερόμενη συνεδρίαση, κατά την οποία εμφανίστηκαν οι διάδικοι, όπως σημειώνεται πιο πάνω.
Έγινε η συζήτηση της υπόθεσης και άκουσε τα όσα γράφτηκαν στα πρακτικά και στις προτάσεις.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗΝ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ - ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΝΟΜΟ
Με την κρινόμενη ανακοπή επιδιώκεται η ακύρωση της υπ'αριθμ. 72/2012 διαταγής πληρωμής του δικαστηρίου τούτου, η οποία εκδόθηκε με βάση τα σε αυτήν ιδιωτικά έγγραφα και με την οποία η ανακόπτουσα υποχρεώθηκε να καταβάλει στην καθής, το συνολικό ποσόν των 8.138,98 ΕΥΡΩ, πλέον τόκων και εξόδων. Η ανακοπή αυτή ασκήθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα και παραδεκτώς φέρεται μπρος εκδίκαση ενώπιον του δικαστηρίου τούτου (άρθρο 632 παρ. 1α, 636, 584 Κ.Πολ.Δ) κατά τις διατάξεις
της τακτικής διαδικασίας. Πρέπει κατόπιν τούτων να εξεταστεί και περαιτέρω κατά τη νομική και ουσιαστική βασιμότητα των λόγων της.
      Επειδή, λόγοι που στηρίζουν την ανακοπή κατά διαταγής πληρωμής μπορεί να είναι η άρνηση υπάρξεως του χρέους, οι κατά το ουσιαστικό δίκαιο αναβλητικές ή καταλυτικές ενστάσεις καθώς και δικονομικές τοιούτες οι σχετικές προς τις προϋποθέσεις εκδόσεως της ανακοπτόμενης διαταγής πληρωμής, δηλαδή όλες οι ενστάσεις και δη οι καταλυτικές του τίτλου, όσο και του διά της διαταγής πληρωμής βεβαιωμένου δικαιώματος του δανειστού.
      Εν προκειμένω, με τον πρώτο λόγο της ανακοπής της, η ανακόπτουσα ισχυρίζεται ότι η καθ'ης, καταχρηστικά προέβη στην έκδοση της ανακοπτόμενης διαταγής πληρωμής για το ποσόν των 8.138,98 ΕΥΡΩ, καθ'όσον γνώριζε ότι η ανακόπτουσα ευρισκόταν σε κατάσταση αδυναμίας πληρωμής, ύστερα από κοινοποίηση προς αυτήν της αίτησης που είχε υποβάλει ενώπιον του Ειρηνοδικείου Κομοτηνής για ρύθμιση των χρεών της κατά το ν. 3869/2010. Επί πλέον, με τον δεύτερο λόγο της υπό κρίση, ισχυρίζεται, ότι η προσβαλλόμενη εκδόθηκε για απαίτηση μη βέβαιη και μη εκκαθαρισμένη, καθότι, ενώ η οφειλή της την 2.9.2011 ανέρχονταν στα 7.586,91 ΕΥΡΩ, κατά βεβαίωση της καθ'ης και με την κοινοποίηση της αίτησης για ρύθμιση οφειλών κατά το ν. 3869/2010, οι οφειλές παύουν να παράγουν νόμιμους ή συμβατικούς τόκους, η υπ'αριθμ. 72/2012 διαταγή πληρωμής του δικαστηρίου τούτου, που στηρίχθηκε σε λογαριασμό που έκλεισε την 21.9.2011, εκδόθηκε για ποσόν 8.138,98 ΕΥΡΩ. Οι άνω λόγοι της υπό κρίση ανακοπής είναι νόμιμοι (άρθρο 281 Α.Κ, 624 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ και 6 ν. 3869/10) και εξεταστέοι ουσία.
Από τα νομίμως μετ'επικλήσεως προσκομισθέντα έγγραφα, τους ισχυρισμούς και ομολογίες των διαδίκων, τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής χρησίμων ως δικαστικών τεκμηρίων και την εν γένει συζήτησης της υπόθεσης, προέκυψαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Με αίτηση της καθ'ης η αίτηση τράπεζας, εκδόθηκε σε βάρος της ανακόπτουσας η υπ'αριθμ, 72/2012 διαταγή πληρωμής του δικαστηρίου τούτου, με την οποία η καθ'ης υποχρεώθηκε να καταβάλει στην αιτούσα το ποσόν των 8.138,98 ΕΥΡΩ πλέον τόκων και εξόδων με βάση την από 18.3.2008 σύμβαση δανείου, την οποία (διαταγής πληρωμής) η καθ'ης κοινοποίησε στην ανακόπτουσα με την κάτωθι αυτής από 10.4.2012 επιταγή προς πληρωμή. Η ανακόπτουσα μέχρι
2° φύλλο της υπ'αριθμ. 213/13 απόφασης του Ειρηνοδικείου Κομοτηνής
****
το έτος 2010 ήταν συνεπής στις υποχρεώσεις της ως προς την καταβολή των μηνιαίων της δόσεων, όμως από τότε και στο εξής, για δικούς της λόγους, άρχισε να καθυστερεί την καταβολή τους και στις 22.8.2011 κατέθεσε αίτηση στο παρόν δικαστήριο για ρύθμιση των οφειλών της κατά το ν. 3869/2010, αφού είχε λάβει την από 17.3.2011 βεβαίωση οφειλών της από την καθ'ης, οι οποίες ανέρχονταν στο ποσόν των 7.586,91 ΕΥΡΩ. Την αίτηση αυτή κοινοποίησε στην καθ'ης στις 2.9.2011, με ημερομηνία δικασίμου την 9.1.2012 (βλ. υπ'αριθμ. 3684/2.9.2011 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητού Πρωτοδικείου Αθηνών Α. Κ.). Όμως, ενώ η καθ'ης γνώριζε ότι η ανωτέρω έχει αιτηθεί την ρύθμιση των οφειλών της, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονταν και αυτή για την οποία εκδόθηκε η προσβαλλόμενη διαταγή πληρωμής στις 17.2.2012, ενάμισυ χρόνο μετά την κοινοποίηση της αίτησης κατά το ν. 3869/10 και μάλιστα για ποσό διογκωμένο, ενώ κατά το νόμο 386/10, άρθρο 6, η τοκογονία παύει με την κοινοποίηση της αίτησης. Η συγκεκριμένη αυτή συμπεριφορά της καθ'ης κρίνεται καταχρηστική, κατά την έννοια του άρθρου 281 Α.Κ, ήτοι, ως υπερβαίνουσα τα όρια που επιβάλλουν η καλή πίστη, τα χρηστά ήθη και ο κοινωνικός και οικονομικός σκοπός του δικαιώματος.
Κατ'ακολουθία των ανωτέρω και επειδή οι προταθέντες από την ανακόπτουσα λόγοι της ανακοπής της, προέκυψαν και βάσιμοι ουσία, θα πρέπει η κρινόμενη να γίνει δεκτή, να διαταχθούν τα εις το διατακτικό και να καταδικαστεί η καθ'ής η ανακοπή στα δικαστικά έξοδα της ανακόπτουσας (176, 191 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ), όπως αυτά θα οριστούν στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται την ανακοπή.
Ακυρώνει την υπ'αριθμ. 72/2012 διαταγή πληρωμής του Ειρηνοδικείου Κομοτηνής.
Επιβάλλει τα δικαστικά έξοδα της ανακόπτουσας στην καθ'ης η ανακοπή, ορίζει δε αυτά στο ποσόν των 140 ΕΥΡΩ.
  ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στην Κομοτηνή στις 2 Απριλίου 2013 σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του απόντων των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων αυτών.



     Η Ειρηνοδίκης                                                                                H Γραμματέας
Σμαράγδα Μπραντζουκάκη                                                           Λεμονιά Καραολάνη








Πέμπτη 16 Μαΐου 2013

Δικαίωση εργαζόμενης και στην κατ' έφεση δίκη (απόφαση 33/2013 Μονομ. Εφ. Θράκης- πολιτικό)

     Με την υπ' αριθμ. 14/2012 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ροδόπης - διαδικασία εργατικών διαφορών (έχει αναρτηθεί παλαιότερα στο blog) , είχε δικαιωθεί εργαζόμενη που προσέφυγε στη δικαιοσύνη, κατά της εργοδότριάς της,  για την μη καταβολή δεδουλευμένων . Χαρακτηριστικό της απόφασης ήταν ότι η εργαζόμενη δικαιώθηκε παρόλο που υπέγραφε αποδείξεις εξόφλησης για ποσά τα οποία στην πραγματικότητα δεν ελάμβανε . Η εργοδότρια άσκησε έφεση στο Μονομελές Εφετείο Θράκης, το οποίο με την υπ' αριθμ. 33/2013 απόφασή του , δικαίωσε εκ νέου την εργαζόμενη , επιδικάζοντάς της τα ίδια ποσά , μεταβάλλοντας , ορθά, την πρωτόδικη απόφαση μόνο ως προς το νομιμότοκο της παράνομης υπερωρίας , το οποίο άρχεται από την επίδοση της αγωγής διότι δεν υφίσταται εν προκειμένω σχετική συμβατική δήλη ημέρα. 

       Παρατίθεται το διατακτικό της απόφασης :

ΑΡΙΘΜΟΣ 33/2013
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΘΡΑΚΗΣ 

(............)

ΓΙΑ   ΤΟΥΣ   ΛΟΓΟΥΣ   ΑΥΤΟΥΣ
          Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων την από 10-4-2012 και με αριθ. καταθ. 20/12 έφεση της εκκαλούσας κατά της υπ' αριθ. 14/2012 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ροδόπης.
Δέχεται τυπικώς και κατ' ουσία την έφεση.
Εξαφανίζει την υπ' αριθ. 14/2012 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ροδόπης.
Κρατεί την υπόθεση.
Δικάζει επί της υπ' αριθ. καταθ. ΕΓ 54/10-5-2010 αγωγής.
Δέχεται αυτήν εν μέρει.
         Υποχρεώνει την εναγομένη να καταβάλει στην ενάγουσα συνολικά είκοσι δύο χιλιάδες τετρακόσια είκοσι πέντε ευρώ και είκοσι τέσσερα λεπτά (22.425,24 €) με το νόμιμο τόκο ως εξής :
Ποσό επτά χιλιάδες τριακόσια τριάντα ένα ευρώ και ενενήντα επτά λεπτά ( € 7.331,97), νομιμοτόκως από την πρώτη ημέρα του επόμενου μήνα που κάθε επιμέρους κονδύλιο έπρεπε να καταβληθεί.
       Ποσό χίλια τετρακόσια δέκα οκτώ ευρώ και σαράντα λεπτά ( 1.418,40 €), νομιμοτόκως από την 1η Ιανουαρίου του επόμενου έτους 7ίου έπρεπε να είχαν καταβληθεί τα δώρα Χριστουγέννων , δηλαδή ποσό τριακόσια εξήντα επτά ευρώ ενενήντα έξι λεπτά (€ 367,96) και από την 1η Μαΐου κάθε έτους, εντός του οποίου έπρεπε να είχαν καταβληθεί τα δώρα Πάσχα, δηλαδή ποσό χιλίων πενήντα ευρώ και σαράντα τεσσάρων λεπτών (1.050,44€).
Ποσό πέντε χιλιάδες επτακόσια σαράντα ευρώ και έντεκα λεπτά (€ 5.740,11), νομιμοτόκως από τη λήξη του έτους που έπρεπε το κάθε επιμέρους ποσό να καταβληθεί και όλα τα ποσά μέχρι την εξόφληση.
Ποσό δύο χιλιάδες εννιακόσια ογδόντα ένα ευρώ και σαράντα λεπτά (€ 2.981,40), νομιμοτόκως από την πρώτη κάθε επόμενου μήνα, εντός του οποίου παρασχέθηκε η εργασία του Σαββάτου .
Ποσό εξακόσια πενήντα ευρώ και τριάντα λεπτά ( 650,30 €), νομιμότοκα από την επομένη της τελευταίας ημέρας εκάστου μηνός εντός του οποίου παρασχέθηκε υπερεργασία και
       Ποσό τεσσάρων χιλιάδων τριακοσίων τριών ευρώ και έξι λεπτών (€ 4.303,06 ), νομιμότοκα από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής.
Επιβάλλει σε βάρος της εναγομένης μέρος των δικαστικών εξόδων της ενάγουσας, και των δύο βαθμώνδικαιοδοσίας, το ύψος των οποίων ορίζει σε χίλια εκατόν πενήντα (1.150,00) ευρώ.
            Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στις 15 Απριλίου 2013.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                         Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

     

Κρίθηκε αντισυνταγματική από το ΣτΕ η φορολόγηση του επιδόματος αλλοδαπής

    Σύμφωνα με την πολυαναμενόμενη απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας (1840/2013) για το ζήτημα - που είχαμε αναφέρει σε παλαιότερη αναρτηση - της φορολόγησης με συντελεστή 15% του επιδόματος αλλοδαπής , αυτή η φορολόγηση κρίθηκε αντισυνταγματική , καθώς έρχεται  σε αντίθεση με τα άρθρα 4 και 78 του Συντάγματος, διότι το επίδομα αυτό έχει χαρακτήρα αποζημιωτικό και δεν πρέπει να υπόκειται σε φόρο εισοδήματος.Σημειώνουμε ξανά οτι η απόφαση αυτή αποτελεί πιλότο για πολλές εκκρεμείς υποθέσεις.
      
   Προσεχώς θα δημοσιεύσουμε και το πλήρες κείμενο της απόφασης.

Τρίτη 14 Μαΐου 2013

Ρυθμίσεις οφειλών του ΤΠΔ στα πλαίσια του Ν. 3869/2010

    Μείζον θέμα που ανακύπτει κατά την εφαρμογή του Ν. 3869/2010 , είναι το αν υπάγονται στις ρυθμίσεις του νόμου αυτού , οι οφειλές που απορρέουν από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Η μέχρι σήμερα νομολογία είναι αντικρουόμενη και αυτό συμβάινει διότι  για την εξυπηρέτηση και ασφάλεια των ανωτέρω δανείων, οι οφειλέτες - δημόσιοι υπάλληλοι, εκχωρούν υποχρεωτικά σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 62 Ν. 2214/1994 και 25 του Ν. 3867/2010  μέρος των τακτικών μηνιαίων απολαβών τους . Το γεγονός αυτό οδηγεί ορισμένους δικαστές στο σκεπτικό οτι  ήδη αυτά τα δάνεια , έχει συμφωνηθεί να εξοφληθούν με ειδική διάταξη νόμου και συνεπώς δεν μπορούν να ρυθμιστούν με βάση το Ν. 3869/2010 . Μπορούν μόνο να ρυθμιστούν με τις ειδικές ρυθμίσεις του άρθρου 25 του Ν. 3867/2010 (σχετικές δικαστικές αποφάσεις  ΕιρΠατρών 4/2001, ΕιρΑθηνών 15/2011, ΕιρΑμαρ447/2012).
       

      Έχει ωστόσο διατυπωθεί και η αντίθετη άποψη,  κατά την άποψή μας η ορθότερη, σύμφωνα με την οποία, οι συναλλακτικές σχέσεις των επιχειρηματικής φύσης ΝΠΔΔ όπως το ΤΠΔ με τους δανειοδοτούμενους και γενικά με τρίτους , έχουν συμβατικό χαρακτήρα, και αν ακόμη ισχύουν ειδικές ρυθμίσεις που έχεουν θεσπιστεί με νομοθετικές διατάξεις , όπως αυτή για την είσπραξη  των δόσεων του δανείου από το ΤΠΔ με εκχώρηση μέρους του μισθού , η οποία αφορά τη διαδικασία εξόφλησης του δανείου και δε μεταβάλλει το συμβατικό χαρακτήρα της σχέσης, διέπεται δε από το ιδιωτικό δίκαιο , όπως η σχέση κάθε χρηματοπιστωτικού ιδρύματος , ως τέτοιο δε ουδιαστικά λειτουργεί κατα τη χορήγηση των στεγαστικών δανείων και το ΤΠΔ . Επομένως η απαίτηση του ΤΠΔ εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του Ν. 3869/2010 και τα όσα αντίθετα υποστηρίζονται στερούνται βασιμότητας (σκεπτικό απόφασης 89/2012 ΕιρΠατρών και άλες αποφάσεις όπως ΕιρΘεσ 6958/2011 και 1239/2012 ).
  
        Εκ του γράμματος και του πνεύματος του Ν. 3869/2010 δεν προκύπτει κάποιος λόγος για τον οποίο θα πρέπει να εξαιρεθούν οι οφειλές από το ΤΠΔ . Το ΤΠΔ όμως θα ικανοποιηθεί προνομιακά βάσει των ισχυόντων κατά το Ν. 2214/1994 (άρθρα 62 και 63 αυτού) παράλληλα με τη ρύθμιση του Ν. 3869/2010 (άρθρα 8 ή/και 9 αυτού) . Ουσιαστικά δηλαδή πρόκειται για ικανοποίηση του ΤΠΔ με διπλό τρόπο (Ι. ΒΕΝΙΕΡΗΣ - Θ. ΚΑΤΣΑΣ " ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ Ν. 3869/2010 για τα ΥΠΕΡΧΡΕΩΜΕΝΑ ΦΥΣΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ , έκδοση 2011, σελ. 87 επ.) 








Κυριακή 12 Μαΐου 2013

Αντίκειται στο Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ η επιβολή δικαστικού ενσήμου στις αναγνωριστικές αγωγές , σύμφωνα με την υπ' αριθμ. 3/2013 αποφ. Μον. Πρωτ. Χανίων

   
   Παρατίθεται το σκεπτικό της απόφασης 3/2013 Μον. Πρωτ. Χανίων , σύμφωνα με την οποία αντίκειται στο Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ η επιβολή δικαστικού ενσήμου στις αναγνωριστικές αγωγές


Το δικαίωμα του πολίτη για παροχή έννομης προστασίας από τα Δικαστήρια αποτελεί θεμελιώδες συνταγματικό δικαίωμα (άρθρο 20 παρ.1 Συντάγματος), το οποίο κατοχυρώνεται και από την κυρωθείσα με το ν.δ. 53/1974 Ευρωπαϊκή Σύμβαση της Ρώμης του 1950 για τα δικαιώματα του ανθρώπου (ΕΣΔΑ άρθρα 6 και 13) και αποτελεί θεμελιώδη αρχή του κράτους δικαίου. Ο ουσιαστικός νόμος καθορίζει τις ειδικότερες προϋποθέσεις για την άσκηση του δικαιώματος προσφυγής στη Δικαιοσύνη θεσπίζοντας δικονομικές προϋποθέσεις, δαπανήματα και γενικότερα διατυπώσεις για την πρόοδο της δίκης, πλην όμως, ο κοινός νομοθέτης δεν έχει απεριόριστη εξουσία προσδιορισμού των προϋποθέσεων αυτών. Οι ρυθμίσεις του ουσιαστικού νόμου πρέπει να συνάπτονται προς τη λειτουργία των Δικαστηρίων και την ανάγκη αποτελεσματικής απονομής της
Δικαιοσύνης και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να θέτουν αδικαιολόγητους δικονομικούς φραγμούς στην παροχή εννόμου προστασίας από τα Δικαστήρια, οι οποίοι ισοδυναμούν με κατάργηση, άμεση ή έμμεση, του σχετικού δικαιώματος, άλλως οι ρυθμίσεις αυτές είναι προδήλως αντισυνταγματικές και αντίκεινται στο άρθρο 6 παρ.1 της ΕΣΔΑ. Επιπλέον, η επιβολή φορολογικού βάρους με τη μορφή του τέλους δικαστικού ενσήμου μόνο στις καταψηφιστικές αγωγές δεν συνιστούσε στέρηση του δικαιώματος αυτού καθώς συναρτάτο με την εκτελεστότητα της απόφασης και όχι με την προσφυγή στη Δικαιοσύνη, δεδομένου ότι το δικαίωμα προσφυγής στη Δικαιοσύνη προστατευόταν επαρκώς με δυνατότητα άσκησης αναγνωριστικής αγωγής. Η διαφορετική αντιμετώπιση της καταψηφιστικής από την αναγνωριστική αγωγή στο θέμα του δικαστικού ενσήμου, είχε επαρκή δικαιοπολιτική εξήγηση, καθώς οι αποφάσεις επί καταψηφιστικών αγωγών είναι το δίχως άλλο εκτελεστές, ενώ οι αποφάσεις επί των αναγνωριστικών αγωγών δεν είναι εκτελεστές, το δε Δημόσιο δεν στερείται του αναλογούντος δικαστικού ενσήμου που καταβάλλεται όταν η αναγνωριστική απόφαση γίνει, με τους όρους που στο νόμο προβλέπονται, εκτελεστή. Η επέκταση του δικαστικού ενσήμου, όμως, και στις αναγνωριστικές αγωγές και μάλιστα πλέον σε ποσοστό διπλάσιο από αυτό που ίσχυε μέχρι σήμερα (άρθρο 6α του ν. 4093/2012), σημαίνει ότι πλέον καθίσταται δικονομική προϋπόθεση του παραδεκτού της παράστασης του διαδίκου, γεγονός προδήλως αντισυνταγματικό, καθώς, καθιστώντας δυσβάσταχτη οικονομικά την προσφυγή στη Δικαιοσύνη, περιορίζει και σε πολλές
περιπτώσεις στερεί το συνταγματικό δικαίωμα παροχής δικαστικής προστασίας. Στα πλαίσια αυτά, ο Άρειος Πάγος με την υπ αριθμ. 675/2010 απόφαση του, έκρινε ότι η υποχρέωση καταβολής αναλογικού τέλους δικαστικού ενσήμου στις καταψηφιστικές αγωγές δεν αναιρεί το ατομικό δικαίωμα παροχής έννομης προστασίας του διαδίκου «λαμβανομένου υπόψη ότι το εν λόγω δικαίωμα ικανοποιητικά προστατεύεται με την άσκηση αναγνωριστικού χαρακτήρα αγωγής». Είναι προφανές ότι η νομική παραδοχή του Αρείου Πάγου περί της συνταγματικότητας του δικαστικού ενσήμου προϋπέθετε την απωλεσθείσα πλέον δυνατότητα του πολίτη να προσφύγει στα Δικαστήρια με αναγνωριστική αγωγή, η άσκηση της οποίας χωρίς υποχρέωση καταβολής δικαστικού ενσήμου προστατεύει ικανοποιητικά το συνταγματικό δικαίωμα παροχής εννόμου προστασίας. Με την αιτιολογική έκθεση επί του σχεδίου νόμου για το άρθρο 70 φέρεται ως σκοπός της νέας διάταξης η αύξηση των δημοσίων εσόδων, πρόβλεψη που αποτυπώνεται και στην σχετική Έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους επί του σχεδίου νόμου. Πλην όμως,σύμφωνα και με τον έντονο νομικό προβληματισμό που διατύπωσε η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής με την έκθεση της επί του συγκεκριμένου νομοσχεδίου και κατά την πάγια νομολογία του ΣτΕ, η επίκληση αμιγώς ταμειακών αναγκών του Δημοσίου χωρίς σύνδεση με τη λειτουργία των Δικαστηρίων και την ανάγκη αποτελεσματικής απονομής της Δικαιοσύνης, δεν είναι συνταγματικώς ανεκτή για τη θέσπιση προϋποθέσεων για την παροχή δικαστικής προστασίας. Αντίστοιχη είναι και η νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), κατά την οποία μόνο το δημοσιονομικό συμφέρον του Δημοσίου δεν μπορεί να αφομοιωθείσυλλήβδην σε ένα γενικότερο δημόσιο συμφέρον, το οποίο θα δικαιολογούσε σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση την παραβίαση των δικαιωμάτων του πολίτη. Άλλωστε, η υποχρεωτική επιβολή δικαστικού ενσήμου σε
όλες τις αγωγές που έχουν περιουσιακό αντικείμενο ή είναι χρηματικά αποτιμητές δεν συνδέεται με τη λειτουργία των Δικαστηρίων και την ανάγκη αποτελεσματικής απονομής της Δικαιοσύνης, ούτε μπορεί να δικαιολογηθεί επαρκώς από τις ταμειακές ανάγκες του δημοσίου από την «κινητοποίηση ενός πολυδάπανου δημόσιου μηχανισμού», όπως αναφέρεται στη σχετική αιτιολογική έκθεση.
Πρώτον, διότι το λειτουργικό κόστος της Δικαιοσύνης όχι μόνο δεν έχει αυξηθεί, αλλά αντίθετα έχει περιοριστεί κατά πολύ (όμοια και Γνωμοδότηση Κ. Χρυσόγονου - Α. Καϊδατζή, για τη συνταγματικότητα του σχεδίου νόμου «Έγκριση μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2013-2016» παρ. Γ 7). Δεύτερον, διότι η Δικαιοσύνη δεν αποτελεί «μηχανισμό», όπως εσφαλμένα αναφέρεται στην ως άνω αιτιολογική έκθεση, αλλά αποτελεί δημόσια λειτουργία,
συνταγματικά κατοχυρωμένη και χρηματοδοτούμενη από το δημόσιο προϋπολογισμό και δεν λειτουργεί με βάση την αρχή της ανταποδοτικότητας. Τρίτον, διότι θα έπρεπε με την ίδια λογική το σχετικό τέλος να επεκταθεί σε όλες τις αγωγές και όχι μόνο στις χρηματικά αποτιμητές, καθώς οι λοιπές αγωγές κινητοποιούν τον ίδιο πολυδάπανο «μηχανισμό» κατά την έκφραση της αιτιολογικής έκθεσης. Φαίνεται, αντίθετα, ότι η ρύθμιση αποκτά αποτρεπτικό, καταρχήν, και, στη συνέχεια, κυρωτικό χαρακτήρα, ειδικά για τις χρηματικά αποτιμητές αγωγές, καθώς, όπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση, με την επέκταση του δικαστικού ενσήμου και στις αναγνωριστικές αγωγές επιδιώκεται «να αποτραπεί η συζήτηση προπετών και αβασίμων αγωγών».
Ο πολίτης, για λόγους καθαρά εισπρακτικούς, στερείται του δικαιώματος να προσφύγει στη Δικαιοσύνη χωρίς να καταβάλει δικαστικό ένσημο για να εμποδίσει την παραγραφή του δικαιώματος του, να άρει υφιστάμενη αβεβαιότητα περί της ύπαρξης του δικαιώματος ή της έκτασης του, να εκδώσει αναγνωριστική απόφαση, όταν υπάρχει αμφιβολία για τη φερεγγυότητα του οφειλέτη και για τη δυνατότητα εκτέλεσης της απόφασης, να προστατεύσει το εμπράγματο δικαίωμα του από την ανακριβή πρώτη εγγραφή με την οποία αμφισβητείται ολικά ή μερικά το δικαίωμα που έχει επί ενός κτηματογραφημένου ακινήτου, χωρίς βεβαίως όλα αυτά να μπορούν να θεωρηθούν προπετείς και αβάσιμες αγωγές. Ειδικά στην τελευταία περίπτωση των κτηματολογικών αγωγών, είναι σύνηθες οι εναγόμενοι να συνομολογούν ή να αποδέχονται την αγωγή, αφού δεν υφίσταται εν τοις πράγμασι αμφισβήτηση σχετικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς των ακινήτων των διαδίκων και η όποια αμφισβήτηση ανακύπτει τυπικά κατά την κτηματογράφηση εξ αφορμής πράξεων του ΟΚΧΕ. Άλλωστε, κατά το Σύνταγμα, μόνο τα αρμόδια Δικαστήρια και ουδείς άλλος, και βεβαίως όχι προκαταβολικά, μπορεί να κρίνει αν οι αγωγές είναι πράγματι προπετείς και αβάσιμες, προβλέπονται δε στον ΚΠολΔ επαρκείς ποινές (άρθρο 205) και κυρώσεις (άρθρα 178-179, περί δικαστικής δαπάνης) για τις περιπτώσεις τέτοιων αγωγών, ώστε να μην χρειάζονται άλλες και σε καμία περίπτωση το δικαστικό ένσημο δεν μπορεί να αποτελέσει τέτοιου είδους κύρωση. Επιπλέον, ακόμη και αν ήθελε υποτεθεί ότι λαμβάνεται υπόψη το δικαστικό ένσημο στον υπολογισμό της επιδικαζόμενης δικαστικής δαπάνης, το γεγονός αυτό αφορά στο χρόνο μετά την παροχή δικαστικής προστασίας και δεν εξισορροπεί τα εμπόδια που τίθενται στον πολίτη κατά το χρόνο προσφυγής του στη Δικαιοσύνη. Συνεπώς, η υποχρεωτική προσκομιδή δικαστικού ενσήμου στις αναγνωριστικές αγωγές και μάλιστα τέτοιου ύψους, ως προϋπόθεση προσφυγής στη Δικαιοσύνη, αποτελεί συνταγματικά ανεπίτρεπτο περιορισμό που παρεμποδίζει την ανοιχτή πρόσβαση κάθε πολίτη στη Δικαιοσύνη και ισοδυναμεί με έμμεση κατάργηση του προστατευόμενου και από την ΕΣΔΑ δικαιώματος παροχής εννόμου προστασίας, καθώς προσβάλλει την ίδια την υπόσταση του δικαιώματος (Ολ. ΣΤΕ 601/2012 NOB 2012.376, Ολ. ΣΤΕ 3087/2011, Ολ Ελ. Συν 2006/2008 Α Δημοσίευση Νόμος, Ολ. ΣΤΕ 647/2004 ΔΕΕ 2004.821, ΑΕΔ 33/1995 Δνη 1995.571, ΕΔΔΑ της 28-10-1998, Ait Mououb κατά Γαλλίας, της 15-2-2000 GarciaManipardo κατά Ισπανίας, της 19-5-2001 Kreuz κατά Πολωνίας, Απόφαση ΕΔΔΑ της 24-5-2006 επί της υπόθεσης Λιακόπουλου κατά Ελλάδος στην προσφυγή υπ αριθμ. 20627/2004, σχόλιο Κ.Μπέη κάτωθι της ΑΠ 9/2002 σε Δίκη 2002.686, Εφετείο Πειραιά 55/2009, Δίκη 2009.246 με σχόλιο Κ.Μπέη).


 Πηγή απόφασης Nomos

Επιβολή προστίμων σε τράπεζα για παραβίαση της νομοθεσίας περί προσωπικών δεδομένων


        Πρόστιμα συνολικού ύψους 10.000 ευρώ επέβαλε η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων σε τράπεζα, για παράνομη επεξεργασία προσωπικών δεδομένων μετά από προσφυγή παλαιού πελάτη της.
     Ειδικότερα ο εν λόγω πελάτης προσέφυγε στην Αρχή ισχυριζόμενος ότι στέλεχος της υπό κρίση τράπεζας, με την οποία είχε διακόψει από καιρό τη συνεργασία του, προέβη μέσω του συστήματος «Τειρεσίας» σε αναζήτηση κι επεξεργασία οικονομικών του στοιχείων, τα οποία εν συνεχεία προώθησε σε συγγενικό του πρόσωπο, μη δικαιούμενο εκ του νόμου ενημέρωσης σχετικά με τα στοιχεία αυτά και σε κάθε περίπτωση χωρίς να έχει ληφθεί η συγκατάθεση του ενδιαφερόμενου πελάτη.
         Να σημειωθεί ότι ο προσφεύγων ζήτησε με εξώδικη διαμαρτυρία να πληροφορηθεί το πρόσωπο το οποίο προέβη στις ως άνω περιγραφόμενες ενέργειες χωρίς ωστόσο να λάβει απάντηση εκ μέρους της Τράπεζας.
      Η Αρχή λαμβάνοντας υπόψη τη σχετική νομοθεσία, και συγκεκριμένα το ν.2472/97 περί «προστασίας του ατόμου από την επεξεργασία προσωπικών δεδομένων» έκρινε αθέμιτη την άντληση κι επεξεργασία των επίμαχων στοιχείων χωρίς ενημέρωση και συγκατάθεση του ενδιαφερομένου κι επέβαλε στην τράπεζα επιπλέον πρόστιμο για μη ικανοποίηση του νόμιμου αιτήματος ενημέρωσης του προσφεύγοντος πελάτη.

    Πηγή : lawnet.gr

Πέμπτη 9 Μαΐου 2013

Νομολογία- Χορήγηση προσωρινής διαταγής που αφορά στην άρση της παρακράτησης απο τη μισθοδοσία υπερχρεωμένου δανειολήπτη μέχρι τη συζήτηση της αίτησης

     Με την με ημερομηνία 7/2/2013 προσωρινή διαταγή της Ειρηνοδίκου Κέρκυρας, άρθηκε η παρακράτηση από τη μισθοδοσία υπερχρεωμένου δανειολήπτη, μέχρι τη συζήτηση της αιτήσεώς του. Το ζήτημα που κρίθηκε εδώ,  αφορά σε μεγάλο αριθμό δανειοληπτών που ζητούν τη ρύθμιση των οφειλών τους ενώ όμως έχουν χορηγήσει πάγια εντολή στην τράπεζα να λαμβάνει αυτόματα τα μηνιαία ποσά που αντιστοιχούν στις οφειλές τους από τη μισθοδοσία τους. Κατ' αυτόν τον τρόπο, εφόσον ο οφειλέτης έχει ζητήσει ρύθμιση της εν λόγω οφειλής του, έχει τη δυνατότητα να μην καταβάλει το σύνολο του φερόμενου προς ρύθμιση ποσού,  μέχρι τη συζήτηση της αιτήσεως του. 

     Το κείμενο της προσωρινής διαταγής έχει ως εξής :   
                          ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΔΙΑΤΑΓΗ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΚΕΡΚΥΡΑΣ
    Αφού έλαβε υπόψη το αίτημα του αιτούντος για προσωρινή διαταγή και αφού άκουσε τους πληρεξουσίους δικηγόρους των καθών, εκτός από τον τρίτο και τέταρτο των καθών που δεν εμφανίστηκαν καίτοι κλητεύθηκαν νομίμως και εμπροθέσμως, δέχεται το αίτημα. Αίρει την παρακράτηση από τον δεύτερο και τρίτο των καθών μηνιαίως των ποσών 246,57 ευρώ και 232,66 ευρώ αντίστοιχα καθώς παραβλάπτεται το βιοτικό επίπεδο του αιτούντος και της οικογένειας του μέχρι τη συζήτηση της παρούσης (δικάσιμος 19/4/2013) οπότε το δικαστήριο θα αποφασίσει για την διατήρηση ή όχι της παραπάνω προσωρινής διαταγής συζήτησης της παρούσας (19/4/2013) οπότε το Δικαστήριο θα αποφασίσει για την διατήρηση ή όχι της παραπάνω προσωρινής διαταγής.
Κέρκυρα 7/02/2013

Ειρηνοδίκης                                            Γραμματέας 
ΖΕΡΒΟΓΙΑΝΝΙΔΟΥ ΚΑΛΛΙΟΠΗ     ΑΝΝΑ ΛΑΓΟΥ

Σύσταση και συγκρότηση Επιτροπής για τη σύνταξη σχεδίου νέου Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας


   Με απόφαση του Υπουργού Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ορίζεται η σύσταση κι η σύνθεση της επιτροπής που θα αναλάβει να συντάξει το σχέδιο του νέου Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (ΚΠολΔ).
Ειδικότερα η σύνθεση της Επιτροπής έχει ως εξής :
1.Ιωάννης Χαμηλοθώρης, Αρεοπαγίτης, Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Εφετείου Αθηνών, ως Πρόεδρος,
2. Παναγιώτης Πετρόπουλος, Εφέτης Πειραιώς,
3. Κυριάκος Οικονόμου, Εφέτης Πειραιώς,
4. Γεώργιος Ορφανίδης, Καθηγητής Πολιτικής Δικονομίας του Τμήματος Νομικής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών,
5. Χαρίκλεια Απαλαγάκη, Καθηγήτρια Πολιτικής Δικονομίας του Τμήματος Νομικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης,
6. Στυλιανός Σταματόπουλος, Καθηγητής Πολιτικής Δικονομίας του Τμήματος Νομικής του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης,
7. Κωνσταντίνος Κουτσουλέλος, Δικηγόρος Αθηνών,
8. Θεόδωρος Σχίνος, Δικηγόρος Αθηνών, και
9. Αντώνιος Βγόντζας, Δικηγόρος Αθηνών, ως μέλη
Χρέη γραμματέα στην επιτροπή θα εκτελεί ο Νικόλαος Μαστρομάττης, Προϊστάμενος του Τμήματος Συμβολαιογραφείων της Κεντρικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ενώ καταληκτική ημερομηνία υλοποίησης του έργου ορίζεται η 30η Νοεμβρίου 2013.
Τέλος στην υπουργική απόφαση αναφέρεται ότι κανείς από τους ανωτέρω συμμετέχοντες στη Επιτροπή δε θα δικαιούται κανενός είδους αποζημίωση.
Πηγή : lawnet.gr

Πέμπτη 2 Μαΐου 2013

Αντισυνταγματικός ο ν. 4014/2011 περί τακτοποίησης των αυθαιρέτων σύμφωνα με την Ολομέλεια του ΣτΕ


 
  Αντισυνταγματικό στο σύνολό του έκρινε, σύμφωνα με πληροφορίες, η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας το νόμο 4014/2011 περί περιβαλλοντικής αδειοδότησης έργων και δραστηριοτήτων και τακτοποίησης των αυθαιρέτων, σε διάσκεψη κεκλεισμένων των θυρών.
   Η Ολομέλεια – υπό την προεδρία του κ. Μενουδάκου και με εισηγήτρια την κα Σακελλαροπούλου - έκρινε ότι ο επίμαχος νόμος – στον οποίο, μεταξύ άλλων, προβλέπεται και η τακτοποίηση αυθαιρέτων «νέας γενιάς» με «πάγωμα» της κατεδάφισής τους για 30 χρόνια-παραβιάζει ευθέως το άρθρο 24 του Συντάγματος περί προστασίας του περιβάλλοντος, το οποίο και απαγορεύει τη δόμηση χωρίς πολεοδομικό σχεδιασμό. Επίσης κρίθηκε ότι δεν μπορεί να γίνει επίκληση σε λόγους δημοσίου συμφέροντος προκειμένου να επιβαρυνθεί περαιτέρω το οικιστικό περιβάλλον.
    Παρόλη τη σύγχυση που δημιουργεί η εν λόγω απόφαση σε χιλιάδες πολίτες οι οποίοι είχαν κάνει ήδη χρήση των σχετικών διατάξεων «τακτοποιώντας» τα αυθαίρετά τους και καταβάλλοντας τα απαιτούμενα πρόστιμα, πηγές του ΣτΕ διευκρίνισαν ότι η νέα απόφαση επηρεάζει μόνο όσους ιδιοκτήτες δεν είχαν κινήσει ακόμα τη σχετική διαδικασία. Ωστόσο νομικοί κύκλοι κρίνουν άμεση τη νομοθετική παρέμβαση του υπουργείου Περιβάλλοντος προς επίλυση των δημιουργούμενων προβλημάτων. Άλλωστε το ότι η κρίση περί αντισυνταγματικότητας δε βασίστηκε σε ενδεχόμενη παραβίαση της αρχής της ισότητας και της αρχής τους κράτους δικαίου δίνει στην κυβέρνηση περιθώριο υποβολής νέου, διορθωμένου νόμου. Υπενθυμίζεται ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας είχε κρούσει από το 2012 τον κώδωνα της αντισυνταγματικότητας του εν λόγω νόμου με «πάγωμα» σχετικών διαδικασιών τακτοποίησης αυθαιρέτων.
    Η απόφαση της Ολομέλειας αναμένεται να δημοσιευθεί εντός των επόμενων μηνών.

   Πηγή : lawnet.gr

Τετάρτη 1 Μαΐου 2013

Νομολογία - Απαλλαγή από τα χρέη για ποσό άνω των 60.000€ με απόφαση του Ειρηνοδικείου Κομοτηνής



Με την υπ’ αριθμ. 77/2013 απόφαση του Ειρηνοδικείου Κομοτηνής, ρυθμίστηκαν οι οφειλές υπερχρεωμένου δανειολήπτη , εξαιρουμένων από την εκποίηση , της κύριας κατοικίας του , του ΙΧΕ αυτοκινήτου του καθώς και της ψιλής κυριότητας επί ενός έτερου ακινήτου. Η απόφαση αυτή ρυθμίζει επί μια τετραετία τις οφειλές του αιτούντος ενώ για την διατήρηση της 1ης κατοικίας του , τον υποχρεώνει σε καταβολή 240 μηνιαίων δόσεων , που θα αρχίσουν μετά το πέρας της τετραετίας (περίοδος χάριτος) . Η απαλλαγή του αιτούντος ανέρχεται σε ποσό άνω των  60.000€.  

Αριθμός 77/2013
ΤΟ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
ΕΚΟΥΣΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

Συγκροτήθηκε από τον Ειρηνοδίκη Αργυρώ Ραχούτη,   με την παρουσία του Γραμματέα Δημητρίου Μερκούρη.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις 4 Μαρτίου 2013 για να δικάσει  την παρακάτω υπόθεση μεταξύ:
ΤΟΥ ΑΙΤΟΥΝΤΟΣ: Ε. Α. του Μ., κατοίκου Κομοτηνής (οδός …), ο οποίος παραστάθηκε στο Δικαστήριο μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου του Ιουλίας Μυλωνά.
Των μετεχόντων στη δίκη πιστωτριών, οι οποίες κατέστησαν διάδικοι μετά τη νόμιμη κλήτευση τους [άρθρα 5 ν.3869/2010 και  748 παρ.2 ΚΠολΔ] και παρίστανται ως εξής:
1.της ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας με την επωνυμία «………….. ΑΕ» που εδρεύει στην Αθήνα (οδός ………….)και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία δεν παραστάθηκε στο Δικαστήριο.
2. της ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας με την επωνυμία «……….. ΑΕ» που εδρεύει στην Αθήνα (……………….) και εκπροσωπείται νόμιμα, ως υποκατασθείσα στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της πρώην ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας με την επωνυμία «………… ΑΕ», της οποίας η άδεια ανακλήθηκε και τέθηκε υπό ειδική εκκαθάριση δυνάμει απόφασης της Τράπεζας της Ελλάδος κατά τη συνεδρίαση 46/27-7-2012, που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ β'2208/27-7-2012, η οποία παραστάθηκε στο Δικαστήριο δια του πληρεξουσίου της δικηγόρου,  ………….
3.της ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας με την επωνυμία «……………… ΑΕ» που εδρεύει στην Αθήνα (οδός …………)και    εκπροσωπείται    νόμιμα,    η    οποία εκπροσωπήθηκε  στο Δικαστήριο από  τον πληρεξούσιο δικηγόρο της ……………..
4. της ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας με την επωνυμία «…………» και με τον διακριτικό τίτλο «……»,που εδρεύει στην Αθήνα (…….), νομίμως εκπροσωπούμενης, η οποία εκπροσωπήθηκε στο Δικαστήριο από την πληρεξούσια δικηγόρο της, ……..
Ο αιτών με την από 15-10-2012 αίτηση του, εκούσιας δικαιοδοσίας, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του δικαστηρίου αυτού με αριθμό έκθεσης κατάθεσης 98/26-10-2012  ζήτησε όσα αναφέρονται σ’ αυτή.
Για τη συζήτηση της αίτησης ορίστηκε η δικάσιμος, που αναφέρεται  στην αρχή της παρούσας.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, που εκφωνήθηκε στη σειρά της από το πινάκιο της εκούσιας δικαιοδοσίας, η πληρεξουσία δικηγόρος του αιτούντος ανέπτυξε και προφορικά την αίτηση, αναφερόμενη και στο έγγραφο σημείωμα προτάσεων που κατέθεσε στην έδρα, προσκόμισε τα έγγραφα που επικαλείται σ' αυτό και ζήτησε να γίνει δεκτή η αίτηση.
Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των παρισταμένων μετεχουσών στη δίκη εταιρειών, οι οποίες κατέστησαν διάδικοι μετά νόμιμη κλήτευση τους (άρθρα 5 παρ. 1 του ν. 3869/2010 και αναλογική εφαρμογή άρθρου 748 παρ. 3 του Κ.Πολ.Δ) ανέπτυξαν και προφορικά τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις προτάσεις που κατέθεσαν και  την απόρριψη της αίτησης.
Ακολούθησε η συζήτηση,  όπως αναφέρεται  στα πρακτικά.
Μελέτησε τη δικογραφία-Σκέφθηκε σύμφωνα με το νόμο
Με την κρινόμενη αίτηση, αντίγραφα της οποίας επιδόθηκαν και στις μετέχουσες πιστώτριες με ορισμό δικασίμου για τη συζήτηση της και πρόσκληση να υποβάλουν στη  γραμματεία  του  δικαστηρίου   εγγράφως  τις  παρατηρήσεις
2ο φύλλο της υπ’ αριθμ.77/2013 απόφασης του Ειρηνοδικείου Κομοτηνής
τους   και    να   δηλώσουν   αν   συμφωνούν   με το   προτεινόμενο σχέδιο  διευθέτησης  των οφειλών  μέσα    σε    αποκλειστική προθεσμία  δύο  μηνών  από  την  υποβολή  της αίτησης   (άρθρα  5 παρ.    1   του   ν.   3869/2010),   ο   αιτών,   κάτοικος   Κομοτηνής, επικαλούμενος αποτυχία  του επιχειρηθέντος εξωδικαστικού συμβιβασμού, έλλειψη  πτωχευτικής  του ικανότητας και μόνιμη  αδυναμία  πληρωμής  των ληξιπρόθεσμων χρηματικών οφειλών  του  προς  τις μετέχουσες στη  δίκη πιστώτριες που αναφέρονται  στην περιεχόμενη στην αίτηση αναλυτική κατάσταση,  ζητεί, όπως σαφώς συνάγεται  από το όλο περιεχόμενο  της  αίτησης, την επικύρωση του σχεδίου διευθέτησης οφειλών που  υποβάλλει, όπως  προτείνεται  ή όπως τροποποιηθεί, ώστε να αποκτήσει     ισχύ  δικαστικού συμβιβασμού, επικουρικά  δε και σε  περίπτωση  μη επίτευξης δικαστικού συμβιβασμού, να  διαταχθεί η  ρύθμιση των χρεών του, για  χρονικό   διάστημα  τεσσάρων ετών  και  να  οριστούν οι  μηνιαίες καταβολές που υποχρεούται  να καταβάλλει  στους καθ' ων  η  αίτηση  πιστωτές  του,   με  σκοπό  την  απαλλαγή  του απ'   αυτά  καθώς  και   την   εξαίρεση  από  την  ρευστοποίηση  της κύριας κατοικίας του,   όπως την περιγράφει   ειδικότερα στην  αίτηση.
     Με το παραπάνω περιεχόμενο η αίτηση, στην οποίο περιλαμβάνονται: α) κατάσταση της περιουσίας του οφειλέτη και των κάθε φύσης εισοδημάτων του ιδίου και της συζύγου του, β) κατάσταση των πιστωτών του και των απαιτήσεων τους κατά κεφάλαιο, τόκους και έξοδα και γ) σχέδιο διευθέτησης οφειλών, που να λαμβάνει υπόψη με εύλογο τρόπο και συσχέτιση τόσο τα συμφέροντα των πιστωτών όσο και την περιουσία, τα εισοδήματα και την οικογενειακή κατάσταση του οφειλέτη, αρμόδια φέρεται για συζήτηση στο δικαστήριο αυτό, κατά τη διαδικασία της εκούσιαςδικαιοδοσίας       των     αρθ.      741     επ.      ΚΠολΔ      (άρθρο 3 ν. 3869/2010), εφόσον για το παραδεκτό της, όπως προκύπτει από   τον   τηρούμενο   φάκελο   της   υπόθεσης,   υπάρχουν όλα τα προβλεπόμενα από τις διατάξεις του  ν.  3869/2010,  όπως ισχύει, ήτοι:1) η υπ' αριθμ. πρωτ.  249γ/4-3-2013  βεβαίωση της  Γραμματέως  του  Ειρηνοδικείου Αθηνών και το  υπ'αριθμ. 51/4-3-2013 πιστοποιητικό της Γραμματέως του   Δικαστηρίου αυτού ότι δεν εκκρεμεί άλλη  αίτηση του   αιτούντος για ρύθμιση των χρεών του  στο Δικαστήριο  αυτό    ή άλλο Ειρηνοδικείο της χώρας, ούτε έχει απορριφθεί  προγενέστερη αίτηση του για ουσιαστικούς λόγους, όπως   διαπιστώθηκε μετά  από  αυτεπάγγελτο έλεγχο  κατ' αρθ.   13  παρ. 2 του  ν. 3869/2010. 2) τηρήθηκε  η  προδικασία  του    εξωδικαστικού συμβιβασμού με τη  διαμεσολάβηση   προσώπου  απ'  αυτά  που έχουν   σχετική  εξουσία  από  το  νόμο      (βλ. αρθ. 2 ν.3869/2010), ο οποίος  απέτυχε όπως   βεβαιώνεται από την από 7-10-2012 βεβαίωση αποτυχίας        εξωδικαστικού συμβιβασμού του δικηγόρου Κομοτηνής        Α. Χ,, που ενήργησε ως διαμεσολαβητής φορέας, που κατατέθηκε  στη  γραμματεία του παρόντος   Δικαστηρίου  την 24-10-2012), 3) την  εμπρόθεσμη, ήτοι    την 24-10-2012 κατατεθείσα στη γραμματεία του   δικαστηρίου   αυτού (εντός της μηνιαίας προθεσμίας του  αρθρ.  5 παρ.    2    του  ν. 3869/2010) υπεύθυνη δήλωση  του αιτούντος για την ορθότητα και πληρότητα των  παραπάνω  καταστάσεων και για    τις μεταβιβάσεις εμπραγμάτων δικαιωμάτων   επί ακινήτων,    στις οποίες προέβη την τελευταία τριετία. 4) τα   εμπροθέσμως, ήτοι  την 24-10-2012  κατατεθέντα  έγγραφα που  έχει ο αιτών στη διάθεση του σχετικά  με   την περιουσία   του, τα κάθε είδους εισοδήματα   του, τους  πιστωτές  και   τις απαιτήσεις τους. Παραδεκτά δε εισάγεται  προς  συζήτηση   μετά: α) την εμπρόθεσμη και νομότυπη κλήτευση των      μετεχόντων πιστωτριών   και  επίδοση σ' αυτές της   κρινομένης αίτησης, στην  οποία  εμπεριέχονται τα  έγγραφα  του αρθ. 5  παρ. 1  ν. 3869/2010, όπως  προκύπτει από  τις  υπ' αριθμ. 3182/31-10-2012,3181/31-10-2012, 3183/31-10-2012 και 3253/15-11-
3ο φύλλο της υπ’ αριθμ. 77/2013 απόφασης του Ειρηνοδικείου Κομοτηνής
2012 εκθέσεις επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας στο Πρωτοδικείο Αθήνας Ε. Π.
Η αίτηση είναι επαρκώς ορισμένη, απορριπτομένων των περί του αντιθέτου ισχυρισμών των μετεχουσών πιστωτριών αφού στο δικόγραφο της περιλαμβάνονται όλα τα κατά νόμο (άρθ. 4 παρ. 1 Ν.3869/2010) απαιτούμενα στοιχεία, ήτοι:1) μόνιμη αδυναμία πληρωμής των ληξιπρόθεσμων οφειλών του αιτούντος ως φυσικού προσώπου που δεν έχει την πτωχευτική ιδιότητα, 2) κατάσταση της περιουσίας του, 3) η κατάσταση των πιστωτών του και των απαιτήσεων τους κατά κεφάλαιο, τόκους και έξοδα, 3) σχέδιο διευθέτησης οφειλών, στοιχεία που περιέχονται σ'αυτή(Κρητικός, ρύθμιση ν. 3889/2010 σελ. 64 και Ε. Κιουπτσίδου Αρμεν./64- Ανάτυπο σελ. 1477, επιπλέον βλέπε Είρ.θεσ. 5105/05-08-2011 & Ε ι ρ.Θεσ/νικης 1 /2011,) και κανένα άλλο στοιχείο δεν απαιτείται για την πληρότητα του ορισμένου της εν λόγω αίτησης (Ειρ. Θεσ/νικης 5105/2011,   δημ.  ΝΟΜΟΣ).
Τέλος ως προς την νομιμότητα της στηρίζεται στις διατάξεις των άρθρων 1, 4, 5, 6 παρ 3, 8, και 11 του παραπάνω Ν.3869/2010 και πρέπει να εξεταστεί παραπέρα ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα, ώστε μετά την αποτυχία του δικαστικού συμβιβασμού (καθώς δεν έχει γίνει δεκτό το σχέδιο διευθέτησης οφειλών), να προβεί το Δικαστήριο σε (δικαστική) ρύθμιση των οφειλών. Το αίτημα περί απαλλαγής του αιτούντος από τα υπόλοιπα χρέη πρέπει να απορριφθεί καθόσον η απαλλαγή από κάθε υφιστάμενο υπόλοιπο οφειλής έναντι των πιστωτών, θα επέλθει σύμφωνα με το νόμο (άρθρ. 11 παρ. 1 Ν. 3869/2010) μετά την κανονική εκτέλεση των υποχρεώσεων, που επιβάλλονται στον οφειλέτη με την απόφαση αυτή και με την επιφύλαξη της τυχόν τροποποιήσεως της παρούσας ρύθμισης.
Οι καθ'ων η αίτηση πιστώτριες τράπεζες, πλην της πρώτης (…) που δεν παραστάθηκε, παρότι κλητεύθηκε (βλ. την  υπ'  αριθμ. 3181/31-10-2012 έκθεση  επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας στο Πρωτοδικείο Αθηνών Ε. Π.) καθότι αντί αυτής, που τελεί υπό δικαστική εκκαθάριση, παραστάθηκε ως ειδική διάδοχος των περιουσιακών στοιχείων της η Τράπεζα Π…, στην οποία αυτά έχουν μεταβιβαστεί, δυνάμει της υπ'αριθμ.4/27-7-2012 απόφασης της ΤτΕ, αρνήθηκαν την αίτηση και ζήτησαν να απορριφθεί, προέβαλαν δε τις παρακάτω ενστάσεις: 1) ένσταση δόλιας περιέλευσης του αιτούντος σε αδυναμία πληρωμής 2) ένσταση καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος 3) ένσταση ανειλικρινούς δηλώσεως, όπως αυτές αναπτύσσονται από την κάθε μία στις προτάσεις που νόμιμα κατέθεσε. Οι παραπάνω ενστάσεις θα εξεταστούν περαιτέρω αν είναι νόμιμες και κατ' ουσίαν βάσιμες. Περαιτέρω η αξία της οικίας είναι θέμα αποδείξεως ενώ δεν υποχρεούται ο αιτών να αναφέρει στην αίτηση του την περιουσία της συζύγου του παρά μόνο τα εισοδήματα της, ώστε να κριθεί η συνεισφορά της στον οικογενειακό προϋπολογισμό.
Από την    ένορκη εξέταση  της  προτεινομένης από    τον αιτούντα  μάρτυρος αποδείξεως που  εξετάστηκε  στο ακροατήριο και περιλαμβάνεται στα σχετικά   πρακτικά   της δίκης και τα έγγραφα, που παραδεκτά και νόμιμα προσκομίζουν   και επικαλούνται οι διάδικοι,  αποδείχθηκαν τα   ακόλουθα:    Ο αιτών, έχει γεννηθεί το έτος  1969   και είναι έγγαμος με   την ….. και   δεν  έχει παιδιά (βλ.   το με  αριθμ.  πρωτ. 18249/2012 πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης του     δήμου …). Είναι αστυνομικός με  τον  βαθμό του Ανθυπαστυνόμου    και  υπηρετεί στο AT ….. του νομού Ροδόπης. Ο μηνιαίος μισθός του, ανέρχεται  σε  1.202 ευρώ (βλ. το ηλεκτρονικό   αναλυτικό σημείωμα   αποδοχών   (Α/Α   00844/0002   του   μήνα  Μαρτίου 2013 που  προσκομίζει).  Η σύζυγος του    είναι άνεργη από  τον Ιούλιο  του  2012  και εγγεγραμμένη  στα μητρώα του  ΟΑΕΔ  και το μοναδικό της εισόδημα   προέρχεται από το   μίσθωμα ενός διαμερίσματος,  ύψους   150    ευρώ.  Ο  αιτών  έχει στην
4ο φύλλο της υπ’ αριθμ. 77/2013 απόφασης του Ειρηνοδικείου Κομοτηνής
αποκλειστική κυριότητα του ένα διαμέρισμα, που   βρίσκεται στον  έκτο  όροφο πολυόροφης οικοδομής,     κειμένης  στη Κομοτηνή, στο ΟΤ…  και  επί  της οδού   …., εμβαδού καθαρής επιφάνειας 92,1 τμ και  μικτής  117,54  τμ, και  αποτελεί την  κύρια κατοικία αυτού και της οικογένειας του.  Έχει επίσης την ψιλή κυριότητα επί  του δώματος ήτοι του δικαιώματος υψούν-μελλοντικής δόμησης επί ενός οικοπέδου, ευρισκομένου στο …. του νομού …….., εντός του εγκεκριμένου πολεοδομικού σχεδίου,  στο  υπ' αριθμ. .. ΟΤ, στη θέση «……»  επί  της δημοτικής οδού ……, εκτάσεως του συνολικού  οικοπέδου  300,,50 τμ, ποσοστού συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου …….. εξήντα χιλιοστά (60/1000) και αναλογίας οικοπέδου 18,04 τμ, του οποίου  οικοπέδου  ο  συντελεστής δόμησης   είναι  υπερκαλυμμένος. Επίσης   έχει   στη   κυριότητα του ένα  αυτοκίνητο,  με   αριθμό  κυκλοφορίας   …… ΙΧΕ αυτοκίνητο, εργοστασίου  κατασκευής  MERCEDES  ΒΕΝΖ τύπου  Α CLASS   140,  1397   cc,  μοντέλο   1999,   με ημερομηνία πρώτης άδειας   29-7-2003,  εισαγόμενο,     ως  μεταχειρισμένο από Γερμανία, του  οποίου  η   εμπορική  αξία  εκτιμάται  σε 3.500 ευρώ. Το  παραπάνω  αυτοκίνητο   κυριότητας του  αιτούντος, αφενός, ενόψει  του ότι είναι   απολύτως απαραίτητο  για  τις μετακινήσεις   του  στην     προσπάθεια  του  για εξεύρεση εργασίας αλλά και  της πολύ   μικρή  πλέον,  εμπορικής του αξίας, δεν κρίνεται    πρόσφορο   προς   εκποίηση, γιατί  δεν πρόκειται  να προκαλέσει αγοραστικό ενδιαφέρον, αλλά  ούτε και να αποφέρει  κάποιο  αξιόλογο τίμημα για την ικανοποίηση των    πιστωτών του αιτούντος,  λαμβανομένων υπόψη και των εξόδων της διαδικασίας εκποίησης(αμοιβή εκκαθαριστή, έξοδα    δημοσιεύσεων κλπ),  για  αυτό και κρίνεται ότι δεν  πρέπει  να διαταχθεί η  κατ'  αρθ. 9  παρ  1 του  38 69/10  εκποίηση του.
Προέκυψε περαιτέρω ότι σε χρόνο προγενέστερο του έτους από  την   κατάθεση  της  κρινόμενης  αίτησης είχε αναλάβει τα παρακάτω χρέη, για τα οποία υπάρχει εμπράγματη ασφάλεια όσον αφορά αυτά της πρώτης πιστώτριας (Τράπεζα …. που υπεισήλθε στα δικαιώματα και υποχρεώσεις της ….. ενώ για αυτά που αφορούν τις άλλες δύο τράπεζες (…………) δεν υπάρχει εμπράγματη ασφάλεια και θεωρούνται, κατά πλάσμα του νόμου σύμφωνα με το αρθ. 6 παρ. 3 ν. 3869/10, με την κοινοποίηση της αίτησης ληξιπρόθεσμα, υπολογίζονται δε με την τρέχουσα αξία τους κατά το χρόνο αυτό (βλ. σε Κρητικό «Ρύθμιση των οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων» σελ.   99).
1)       η οφειλή στην τράπεζα «….. », από την υπ' αριθμ.377/2008 σύμβαση στεγαστικού δανείου, αρχικού ποσού 150.000 ευρώ, που είχε συνάψει ο αιτών με την πρώτηπιστώτρια, τράπεζα ….., που τελεί υπό ειδική εκκαθάριση και της οποίας ειδική διάδοχος είναι η Τράπεζα ….. ΑΕ, η οποία τυγχάνει ειδική διάδοχος των απαιτήσεων της … και η οποία μεταβιβάστηκε σε αυτήν (….)
ανέρχεται δε, μαζί με τους τόκους μέχρι στις 5-11-2012, στο συνολικό ποσό των 157.575,23 ευρώ, είναι δε εμπραγμάτως εξασφαλισμένο με υποθήκη επί της οικίας του αιτούντος.
2)       η οφειλή στην «…………..Α.Ε», ανέρχεται, μαζί με τους τόκους μέχρι την κοινοποίηση της αίτησης στις 31-10-12, για την υπ' αριθμ. …../2006
σύμβαση καταναλωτικού δανείου, στο ποσόν των 3.754,15
ευρώ.
3)       η οφειλή στη «………..» ανέρχεται, μαζί με τους τόκους μέχρι την 23-5-2012 (δεν προσδιορίζει η τράπεζα το ποσόν μέχρι την κοινοποίηση της αίτησης) :α)για την υπ' αριθμ. ………. σύμβαση πιστωτικής κάρτας στο ποσόν των 766, 84 ευρώ και β) για την υπ'
αριθμ.   ……………… σύμβαση   πιστωτικής  κάρτας  στο
5ο φύλλο της υπ’ αριθμ. 77/2013 απόφασης του Ειρηνοδικείου Κομοτηνής
ποσόν των 2.139,61 ευρώ και συνολικά στο ποσόν των 4.123,11  ευρώ.
Από το καλοκαίρι του έτους 2012 ο αιτών έχει πάψει να υπηρετεί τα δάνεια του αυτά, και έτσι περιήλθε σε μόνιμη και διαρκή αδυναμία να πληρώνει τα ληξιπρόθεσμα χρέη του προς τους πιο πάνω πιστωτές του, η δε αδυναμία του αυτή δεν οφείλεται σε δόλο, απορριπτόμενης της σχετικής ένστασης των καθών ως κατ'ουσίαν αβάσιμης.
Άλλη πηγή εισοδήματος πέραν του μισθού του δε διαθέτει ο αιτών, μοναδικό δε περιουσιακό στοιχείο, αξιόλογο προς εκποίηση, αποτελεί το προαναφερόμενο διαμέρισμα, της πλήρους κυριότητας του, μικτού εμβαδού 117,54 τ.μ. και καθαρού 92,19 τμ, το οποίο βρίσκεται στον 6ο όροφο πολυόροφης οικοδομής, που αγόρασε ο αιτών δυνάμει του υπ'αριθμ. …… συμβολαίου του συμβολαιογράφου Κομοτηνής Χ. Τ., και βρίσκεται στη Κομοτηνή, στο ΟΤ .. και επί της οδού ….., η εμπορική αξία του οποίου εκτιμάται σε 95.000 ευρώ, λαμβανομένων υπόψη της παλαιότητας του (10ετίας περίπου), της περιοχής στην οποία βρίσκεται, του ορόφου (6ος) και του εμβαδού του, της αντικειμενικής του αξίας αλλά και των πτωτικών τάσεων στην αγορά ακινήτων λόγω της δυσμενούς οικονομικής συγκυρίας.
Το διαμέρισμα αυτό αποτελεί την κύρια κατοικία του και η αξία του δεν υπερβαίνει το όριο του αφορολογήτου ποσού για έγγαμο φορολογούμενο με τρία παιδιά, όπως ο αιτών, που ανέρχεται σε 250.000 ευρώ (αρθ. 21 παρ. 2 του ν. 3842/2010), όπως απαιτεί ο νόμος για την εξαίρεση του από την εκποίηση. Ως προς το άλλο ακίνητο, του οποίου έχει την ψιλή κυριότητα, δεν κρίνεται ότι έχει κάποια αξία, ώστε να διαταχθεί η εκποίηση του, δεδομένου ότι όπως προκύπτει και από την από Νοέμβριο 2012 βεβαίωση του πολιτικού μηχανικού … ………., η οριζόντια ιδιοκτησία  του     δώματος,  σύμφωνα με τις ισχύουσες πολεοδομικές διατάξεις, δεν δύναται να αξιοποιηθεί-οικοδομηθεί, αφού δεν υπάρχει υπόλοιπο δόμησης στο οικόπεδο. Συντρέχουν επομένως στο πρόσωπο του αιτούντος οι προϋποθέσεις για την υπαγωγή του στη ρύθμιση του νόμου 3869/10 κα l ειδικότερα αυτή των αρθ. 8 παρ. 2 και   9 παρ.2.
Η ρύθμιση των χρεών του θα γίνει κατά πρώτο λόγο με μηνιαίες καταβολές απευθείας στους πιο πάνω πιστωτές από τα εισοδήματα του, επί τετραετία, που θα αρχίζουν το πρώτο πενθήμερο του δεύτερου μήνα μετά την δημοσίευση της απόφασης, διανεμόμενο συμμέτρως μεταξύ των μετεχουσών τραπεζών κατά την αναλογία των απαιτήσεων τους στο συνολικό χρέος (αρθ. 8 παρ. 2 ν. 3869/10). Όσον αφορά το ειδικότερο περιεχόμενο της ρύθμισης αυτής, όπως προαναφέρθηκε, μοναδικό εισόδημα του αιτούντος αποτελεί ο μισθός του, ο οποίος ανέρχεται μηνιαία σε 1.202 ευρώ (βλ. το ηλεκτρονικό αναλυτικό σημείωμα αποδοχών (Α/Α 00844/0002 του μήνα Μαρτίου 2013 που προσκομίζει), χωρίς να αναμένεται περαιτέρω βελτίωση των εισοδημάτων του, οι δε οικογενειακές του δαπάνες περιορίζονται σ' αυτές που απαιτούνται προς ικανοποίηση των βιοτικών αναγκών αυτού και της συζύγου του, η οποία είναι άνεργη, πλην όμως λόγω της ειδικότητας της ως εκπαιδευτικού, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα εύρεσης εργασίας αυτής, είτε στο δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα, δεδομένου ότι εργαζόταν κάθε χρόνο, όπως προκύπτει από τις φορολογικές δηλώσεις του αιτούντος, υπολογίζονται δε (οι βιοτικές ανάγκες του) στο ποσόν των 750 ευρώ, λαμβανομένου υπ' όψη ότι ο οφειλέτης ο οποίος ζητά να υπαχθεί στις ευεργετικές γι αυτόν διατάξεις του νόμου, πρέπει από την πλευρά του να μειώσει στο ελάχιστο τις δαπάνες του μόνο στις απολύτως απαραίτητες, για το προβλεπόμενο από το νόμο χρονικό διάστημα των τεσσάρων ετών, χωρίς να συνυπολογίζεται σε αυτό και το ποσόν των 150    ευρώ   που   λαμβάνει    η   σύζυγος   του   από   μίσθωμα   
5ο φύλλο της υπ’ αριθμ. 77/2013 απόφασης του Ειρηνοδικείου Κομοτηνής
διαμερίσματος της,  καθόσον  το   καταβάλει  για δόση    του δανείου της. Συνεπώς  στα πλαίσια της ρύθμισης αυτής   οι καταβολές πρέπει να  οριστούν  στο ποσό των 450 ευρώ   το μήνα,  που άλλωστε και  ο ίδιος στο σχέδιο ρύθμισης οφειλών του διατίθεται να  πληρώνει, διανεμόμενο  συμμέτρως  μεταξύ των  μετεχουσών κατά  την  αναλογία  των  απαιτήσεων τους  στο συνολικό χρέος, κατά τα εξής καταβλητέα ποσά μηνιαίως και συνολικά κατά τη τετραετία  σε   καθεμία.   Το  συνολικό  ποσό των οφειλών του   ανέρχεται  σε 164.235,83   ευρώ, το  οποίο αναλύεται σε   157.575,24 ευρώ προς την «τράπεζα  …..» που είναι ασφαλισμένη  με προσημείωση    υποθήκης    στην κατοικία   του   αιτούντος,    3.754,15   ευρώ   προς   την   «………αε»  και   2.906,45  ευρώ προς  την …….τραπεζα. Σε   κάθε   μία  από   τις  πιστώτριες  αυτές  αναλογεί από  το ποσό  των  450  ευρώ,   στην μεν  πρώτη  αυτό  των  431,74 ευρώ   (450   :164.235,84 χ 157.575,23),  στη δεύτερη αυτό των 10,29 (450:164.235,84x3.754, 15) ευρώ  και στη   τρίτη   αυτό των 7,97(450:164.235,84x2.906,45)  ευρώ. Μετά       την ολοκλήρωση  των  καταβολών  αυτών  στο  τέλος  της  4ετίας κάθε πιστωτής θα έχει λάβει τα εξής ποσά :
α) Η τράπεζα ……, 20.723,52 ευρώ (431,74 Χ 48 μήνες) και θα έχει μείνει υπόλοιπο από την απαίτηση ποσού 136.851,72 ευρώ (157.575,24-20.723,52),
β) η «……..) 493,92€ ευρώ (10,29 Χ 48) και θα έχει μείνει υπόλοιπο από την απαίτηση της ποσού 3.260,23 ευρώ (3.754,15 – 493,12)
γ) η …………. 382,56 ευρώ (7,97Χ48) και θα έχει μείνει υπόλοιπο από την απαίτησή της ποσού 2.523,89 ευρώ (2.906,45 – 382,56).
     Η ρύθμιση αυτή θα συνδυαστεί με την προβλεπόμενη από τη διάταξη του αρθ. 9 παρ. 2 ν. 3869/10, εφόσον με τις καταβολές επί 4ετία της πρώτης ρύθμισης δεν επέρχεται πλήρης εξόφληση των απαιτήσεων των πιστωτών του αιτούντος και  προβάλλεται  σχετικό αίτημα απ'   αυτόν για  εξαίρεση από του την εκποίηση της κατοικίας του, μετά το οποίο είναι υποχρεωτική για το Δικαστήριο η εξαίρεση της κατοικίας του από την εκποίηση (βλ. σε Κρητικό ο.π. σελ. 148,αριθ.16). Έτσι θα πρέπει να οριστούν μηνιαίες καταβολές για τη διάσωση της κύριας κατοικίας του, για την οποία θα πρέπει να καταβάλει μέχρι το 85% της εμπορικής της αξίας που ανέρχεται σε 95.000 ευρώ, δηλαδή ποσό μέχρι αυτό των 80.750 ευρώ (95.000X85%). Η αποπληρωμή του ποσού αυτού θα γίνει εντόκως, χωρίς ανατοκισμό με το μέσο επιτόκιο στεγαστικού δανείου με το κυμαινόμενο επιτόκιο, που θα ισχύει κατά το χρόνο της αποπληρωμής, σύμφωνα με το στατιστικό δελτίο        της        Τράπεζα      της   Ελλάδος αναπροσαρμοζόμενο με επιτόκιο αναφοράς αυτό των Πράξεων Κύριας Αναχρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Θα ξεκινήσει τέσσερα χρόνια μετά τη δημοσίευσητης παρούσας απόφασης, ο χρόνος δε εξόφλησης του πρέπει να οριστεί σε 20 χρόνια (240 μηνιαίες δόσεις), λαμβανομένης υπόψη της υπόλοιπης διάρκειας του στεγαστικού δανείου (34 χρόνια ), του συνόλου των χρεών του αιτούντος, της οικονομικής του δυνατότητας και της
ηλικίας του. Από τις καταβολές αυτές για τη διάσωση της κύριας κατοικίας του, που ανέρχονται σε 80.750 ευρώ, ήτοι 336,45 ευρώ τον μήνα (80.750:240 μήνες) θα ικανοποιηθούν οι     απαιτήσεις     της     τράπεζας     Πειραιώς     που είναι εμπραγμάτως ασφαλισμένη με εγγραφή υποθήκης στην κατοικία του αιτούντος, και συντρέχει περίπτωση προνομιακής ικανοποίησης της (αρθ. 9 παρ. 2 ) εφόσον το υπόλοιπο των απαιτήσεων της μετά τις καταβολές επί 4ετία , ανέρχεται σε 136.851,72 ευρώ. Έτσι η προνομιακή ικανοποίηση της πιστώτριας αυτής, θα γίνει μέχρι του ποσού των 80.750 ευρώ, με μηνιαίες καταβολές επί 240 μήνες, που θα αρχίσουν την 1η ημέρα του πρώτου μήνα μετά την πάροδο των καταβολών της τετραετίας, θα είναι καταβλητέες την 1η εργάσιμη  ημέρα   εκάστου  μηνός  και   εκάστη  μηνιαία  καταβολή
6ο  φύλλο της υπ'  αριθμ.  77/2013 απόφασης του Ειρηνοδικείου Κομοτηνής
θα ανέρχεται στο ποσό των 336,45, απαλλασσομένου του υπολοίπου των χρεών με την τήρηση της ρύθμισης. Η καταβολή των δόσεων αυτών θα γίνει χωρίς ανατοκισμό και με το μέσο επιτόκιο στεγαστικού δανείου με κυμαινόμενο επιτόκιο, που θα ισχύει κατά τα χρόνο της αποπληρωμής, σύμφωνα με το στατιστικό δελτίο της Τράπεζα της Ελλάδος αναπροσαρμοζόμενο με επιτόκιο αναφοράς αυτό των Πράξεων Κύριας Αναχρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Ως προς τις υπόλοιπες παραπάνω απαιτήσεις των πιστωτών από τα καταναλωτικά δάνεια κατά το μέρος που δεν καλύφθηκαν από τις 4ετείς καταβολές δεν μπορεί να ικανοποιηθούν, διότι δεν είναι δυνατόν να επιβληθούν περαιτέρω οικονομικές επιβαρύνσεις στον αιτούντα.
Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω πρέπει η κρινόμενη αίτηση του αιτούντος να γίνει εν μέρει δεκτή ως βάσιμη κατά την ουσιαστική της πλευρά και να ρυθμιστούν οι αναφερόμενες στην αίτηση αυτή οφειλές του αιτούντος, όπως αναφέρεται στο διατακτικό.
Δικαστική δαπάνη δεν επιδικάζεται σύμφωνα με το άρθρ. 8  παρ.   6 του Ν.   3869/2010.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει με παρόντες τους διαδίκους.
Δέχεται  την αίτηση.
Ρυθμίζει τα χρέη του αιτούντος με μηνιαίες καταβολές ποσού 450,00 ευρώ προς τις πιστώτριες Τράπεζες και συγκεκριμένα: α) ποσού 431,74 ευρώ στη ανώνυμη τραπεζική εταιρία με  την  επωνυμία« …….»,
β)   ποσού  10,29  ευρώ  στη  ανώνυμη  τραπεζική   εταιρία με   την επωνυμία    «…… ΑΕ» και γ)   ποσού  07,97   ευρώ στη  ανώνυμη   τραπεζική   εταιρία με   την επωνυμία …….».
Οι παραπάνω καταβολές θα αρχίζουν το πρώτο πενθήμερο του δεύτερου μήνα μετά την δημοσίευση της απόφασης.
Εξαιρεί της εκποίησης την κύρια κατοικία του αιτούντος, δηλαδή ένα διαμέρισμα, της πλήρους κυριότητας του, καθαρού εμβαδού 92,19 τμ και μικτού 117,54 τμ, το οποίο βρίσκεται στον 6ο όροφο πολυόροφης οικοδομής, και βρίσκεται  στη Κομοτηνή  και  επί  της οδού ……..
Επιβάλλει στον αιτούντα την υποχρέωση να .καταβάλει, για την διάσωση της ως άνω κατοικίας του: 1) στην ενέγγυα πιστώτρια «Τράπεζα ……….», το συνολικό ποσό των ογδόντα χιλιάδων επτακοσίων πενήντα (80.750) ευρώ με μηνιαίες καταβολές ποσού τριακοσίων τριάντα έξι ευρώ και σαράντα έξι λεπτών (336,46) και επί διακόσιους σαράντα (240) μήνες   (20 χρόνια Χ 12 μήνες).
 Η καταβολή των μηνιαίων αυτών δόσεων, θα ξεκινήσει την πρώτη (1η) ημέρα του πρώτου (1ου) μήνα, τέσσερα (4) χρόνια μετά τη δημοσίευση της παρούσας απόφασης (δηλαδή την 1-5-2017), θα γίνεται εντός του πρώτου πενταημέρου εκάστου μηνός, και θα γίνει χωρίς ανατοκισμό με το μέσο επιτόκιο στεγαστικού δανείου με κυμαινόμενο επιτόκιο, που θα ισχύει κατά το χρόνο της αποπληρωμής, σύμφωνα με το στατιστικό δελτίο της Τράπεζας της Ελλάδος αναπροσαρμοζόμενο με επιτόκιο αναφοράς αυτό των Πράξεων Κύριας Αναχρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε στην Κομοτηνή και στο ακροατήριο του Ειρηνοδικείου, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στις 24-4-2013, απόντων των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων των.



Η ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΗΣ                                                                              Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ